पौ छ ११ सफर.                                                                         लेखांक ५४.                                                        १७०१ माघ शु॥ २.  
सन समानीन गुरुवार.                                                             श्री.                                                              ७ फेब्रुआरी १७८०.                                                                                                   

राजश्रिया विराजित राजमान्य राजश्री
कृष्णराव तात्या स्वामींचे सेवेसीं:-
पो। हरी बल्लाळ स॥ नमस्कार विनंति उपरी. येथील कुशल जाणून स्वकीय लिहित जावें. विशेष. तुह्मांस जाऊन तीन महिने जाले. पट्टणास पावल्याचे उत्तर नाहीं. इकडून पत्राच्या रवानग्याही फार जाल्या. पावल्या न पावल्या हेंही समजेना. इंग्रजास तंबी कर्ण्याची मसलत मोठी. आदियाप कशास कांहीं ठिकाण नाहीं. इकडील सरकारच्या फौजा व गाईकवाड मिळोन टोपकरासीं लढाईची सुरुवात जाली. सिंदे होळकर, मातबर फौज बमय तोफखाना, गुजराथ प्रांतीं दरकूच गेले. भोंसले यांचा ही जमाव होऊन बंगाल्याचे सुमारे त्यांणीं कूच केलें. नवाब निजामअल्लीखांबहादर यांची सरंजामी सर्व जाली असतां, अदवानी करितां गुंतून राहिले. त्यांस, तुह्मीं नवाबबहादर यांसीं बोलोन, अदवानीचा उपद्रव दूर करविला असेल, नसला जालिया सत्वर होऊन, नवाबबाहदर यांचें जाणें करारप्रमाणें चेनापटणाकडे जलद घडावें. नवाब ही सिकाकोलीकडे जातील. सारांश, इंग्रजाची मसलत मोठी. दिवस थोडे राहिले. यांत ही सर्वांनीं नरगा एकच केल्यास काम तमाम होऊन नके फार होतील. इकडील नमूद होण्यांत गुंता नाहीं. जलदी आतां तिकडील व्हावी. सर्व विषय व टोपीकराची चाल नवाबबहादर यांचे ध्यानांत आहेच. तुह्मीं लिहिल्या अन्वयें बोलून करारप्रमाणें सर्व गोष्टी अमलांत यावा ( व्या ). सविस्तर श्रीमंत नानांनीं लिहिलें त्यावरून कळेल. 

^*इतक्या दिवसांत तुमचीं पत्रें आलीं असावीं. परंतु मार्गीं गळाटलीं कीं काय समजत नाहीं. मसलत मोठी. पैदरपै वर्तमान कळत असावें. याची तर्तूद या उपरी तरी करावी. अदवानीचा महसरा उठोन नवाबबहादरांचें जाणें चिनापट्टणाकडे होय, ती गोष्ट लौकर करावी. र॥ छ १ सफर बहुत काय लिहिणें ? लोभ असो दीजे हे विनंति.

राजश्री गोविंदराव व गणेशपंत स्वामींस सां। नमस्कार विनंति उपरी. येथून गेल्यास किती दिवस जाले, पत्र येत नाहीं. अदवानीकडील हंगामा मना होत नाहीं. अपूर्व आहे. अदवानीकडील महसरा लवकर उठोन कार्यास जावें. राजश्री नरसिंगराव यांस नमस्कार सांगावा. लोभ असों दीजे. हे विनंति.

                                                                                                  लेखांक ५३.                                                        
१७०१ माघ शु॥ २                                                                 श्री.                                                              ७ फेब्रुआरी १७८०.                                                                                                   

राजश्रिया विराजित राजमान्य राजश्री
कृष्णराव तात्या स्वामींचे सेवेसीं:--
पो। कृष्णराव बल्लाळ सां। नमस्कार विनंति उपरी येथील कुशल जाणून स्वकीय लिहित जावें. विशेष. तुह्मांस जाऊन तीन महिने जाले. उपरांत इकडून च्यार पत्रांच्या रवानग्या जाल्या. परंतु पट्टणास पावल्याचें पत्रच नाहीं, हें काय ! राजकारणी काम, बोलणें होईल तेव्हां हो. परंतु, पावलियाचें तों पत्र यावें ! मसलत मोठी. दिवस सर्व गेले. गुजराथेंत सरकार फौजची गाईकवाड समेत इंग्रजाची लढाई शुरू जाली. सिंदे होळकर मातबर फोजेनसीं दरकूच गेले. इकडील गुंता नाहीं. भोंसलेही बंगाल्याचे सुमारें माहेरावर गेले. एक नवाबाचा गुंता अदवानी करितां जाला. त्यास, तुह्मीं नवाबबहादर यांसी बोलोन, अदवानीचा हांगामा मना करविला असेल. नसला केल्यास, आधीं हांगामा दूर करून, नवाबबहादूर यांचें जाणें चेनापट्टणाकडे जलद व्हावें. करारप्रमाणें कारभार होऊन, तुमचें येणें लौकर घडावें. काम मोठें. दिवस फार जाले. नवाबांकडे नवाबबहादर यांचा पत्रांचा सिलसिला ही चालावा, हें जरूर करावें; ह्मणजे सर्व एकी. आणि दुषमानास दरज राजकारणास न राहतां, फार कामें निघतील. मसलतच तमाम होईल. थोडे कामाकरितां मोठे मसलतीस आळस करून, आपआपणांत नाखुसी आणणें योग्य नाहीं. सर्व ता। राजश्री नाना यांणीं लिहिलें त्यावरून कळेल. ^*कामाची जलदी लौकर असावी. र।। सफर. बहुत काय लिहिणें ? लोभ असों दीजे. हे विनंति.

पै।। छ १७ सफर, सन समानीन, गुरुवार.

                                                                                                  लेखांक ५२.                                                        १/४^*
१७०१ माघ शु॥ २                                                                 श्री.                                                              ७ फेब्रुआरी १७८०.                                                                                                   

राजश्रीया विराजित राजमान्य राजश्री
कृष्णरावतात्या स्वामींचे सेवेसीं:-
पो। बाळाजी जनार्दन सां। नमस्कार विनंति उपरी येथील कुशल जाणून स्वकीय लिहीत जावें. विशेष- तुह्मांस जाऊन तीन महिने जाले. पट्टणास पावल्याचें पत्र देखील नाहीं. इकडून तीन च्यार पत्रांच्या रवानग्या जाल्या. तें पत्रें पावलीं न पावलीं, हें ही समजेना ! कारभारास च्यार दिवस अधिक लागल्यास असो, परंतु अमके दिवसीं पट्टणास पावलों, असें तों सरसरीत पत्र यावें ? ते कांहींच समजेना. त्यावरून बहुत अपूर्व वाटलें. इंग्रजाची मसलत मोठी. दिवस केवळ थोडे राहिले. बरसात जवळ आली. सुरतेहून वकील माघारे आल्यानंतर इंग्रज मैदानांत आले. खाले राण पाहून सरकारचे जाग्यास व माहालांस उपद्रव दिल्हा, तेव्हां सरकारच्या फौजा व राजश्री विसाजी आपाजी व भगीरथराव सिंदे व गाईकवाड एक होऊन, लढाई शुरू जाली. सिंदे होळकर दरकूच कांसारबारी उतरून गुजराथ प्रांतीं गेले. भोंसले यांचा जमाव पंचवीस तीस हजार उंदरीचे घांटाखालीं होऊन, तेथूने कूच करून, बंगाल्याचे रुखें माबेरावर गेले. पुढे दरमजल जातील. नवाब निजामअलीखां यांचा गुंता अदवानी करितां मात्र जाला. वरकड सर्व सरंजाम सिद्ध आहे. तुह्मीं नवाबबहाद्दर यांसी बोलून, अदवानीचा हांगामा मना करविला असेल. कदाचित् नसला करविला, तरी पत्र पावतेक्षणीं तुह्मीं व राजश्री नरसिंगराव मिळोन, नवाबबहादर यांसीं करारप्रमाणें बोलून, हांगामा दूर करवावा. इंग्रजाची मसलत मोठी. त्यांत नफेही तसेच. त्यास दिवसगत लाऊन किरकोळी कामांस गुंतावें, आणि थोड्या साठीं नवाबांसीं नाखुसी आणणें, हें सलाह नाहीं. आपआपल्यांत कबाहात लागल्यानें शत्रूस राजकारणें करावयास जागा होती. जूट जाली त्यांत कमी पडतें. केली मसलत तमाम जाली पाहिजे. त्यांतच सर्वांचें कल्याण. ह्या रीती सर्व नवाबबाहदर यांचे घ्यानांतच आहेत. तथापि, तुह्मींही सर्व अर्थ बोलोन, अदवानीचा उपद्रव आधीं मना व्हावा. ह्मणजे, नवाबनिजामअलीखां सरंजामसह सिकाकोलीकडे जातील. नवाबबहादर यांणीं ही चेनापट्टणाकडे सत्वर कूच करून जावें. दिवस ऐन हेच आहेत. पुढें फासला दिवसांचा कमी राहिला. इतक्या दिवसांत अर्धें काम जालें असावें. याउपरीं त-ही जलदी व्हावी. अदवानीचा हांगामा आधीं दूर व्हावा. इंग्रजाचें पारपत्य करावें; हें ठरलें असतां, अदवानीचा महसरा अद्याप उठत नाहीं. यामुळें नवाब शिकाकोला कडे जावयाची वाट पाहातात. इंग्रजाची मसलत मोठी. चोहूंकडून ताण त्यांस बसून जेर करावें. त्यास सरकारांतून होळकर सिंदे दरमजल बमय फौज तोफखाना सुधां गुजराथ प्रांतीं गेले. भोंसले बंगाल्याकडे गेले. नवाबबहादर यांणीं लौकर चेनापट्टणाकडे जावें. आधीं महसरा लौकर उठऊन नेवावा, ह्मणजे, नवाब सिकाकोली कडे जातील. एविशीं पत्रें तीनच्यार तुह्मी येथून गेलीयावर पाठविलीं. परंतु उत्तर एकही आलें नाहीं. नवाबबहादरही सर्व मनसबे समजतात. मोठे मनसब्यांत लाहान गोष्टीवर गुंतून पडावें, हें होणार नाहीं. ^*तुह्मीं व राजश्री नरसिंगराव व गोविंदराव सविस्तर बोलून, लिहिल्याप्रमाणें लौकर घडावें. र॥ छ सफर. बहुत काय लिहिणें ? लोभ असों दीजे. हे विनंति.

पो। छ १७ सफर सन समानीन गुरुवार.

                                                                                        लेखांक ५१.                                               
६ फेब्रुआरी १७८०.                                                        श्री.                                                              १७०१ माघ शु॥ १.                                                                                                     

यादी राजश्री त्रिंबकराव नि॥ पाटीलबावा सु॥ समानीन शके १७०१ माघ शु॥ १ होन थैली १ सुमार ९०० पो। वजा वसूल

५०	आमचे उसनवारी नेले होते ते.
	२५                २५
७५	गु॥ मल्या पोर्गा रोजमरियास ह्मणोन नेले.
१००	गु॥ व्यंकापा नाईक कनकगिरीकर यास द्यावयास गु॥ मल्या.
३००	छ २ जमादिलावल गु॥ मल्या राजश्री गणपतराव नि।। रास्ते यांस द्यावयास.
------
५२५
	बाकी होन सुमारी                                             सुमार ३७५
	पो। वजा वसूल होन
१८	शेल्या पागोट्यास श्रीमंत राव व आबू मिर्धे यांस देविले होन.
७	किरकोळ उसनवारी याद तपसिलाची आलाहिदा असे.
---------
२५
३३५	गोपाल गणेश याणें नेऊन दिल्हे मि॥ वैशाख शु॥ १३ बुधवार.
----------
३६०

बाकी होन सुमारी १४॥ येकूण रुपये ५७ सुमारी पो। वजा किरकोळ खुर्दा
बाकी                 ५६ 

                                                                                        लेखांक ५०.                                               
                                                                            श्रीशंकर.                                                                                                                                                                   

राजश्रिया विराजित राजमान्य राजश्री गणेशपंत केळकर स्वामी गोसावी यांसीं:-
सेवक कृष्णराव नारायण जोशी नमस्कार विनंति उपरी येथील कुशल तागाईत पौष मु।। श्रीरंगपट्टण जाणोन स्वकीय कुशल लिहीत जावें. विशेषः- आम्ही आलिया त॥ तुह्मांकडून पत्र येऊन वर्तमान कळत नाहीं. तरी ऐसें न करणें. सदैव आपले कडील वृत्त लिहून संतोषवित जावें. आह्मां कडील वर्तमान त॥ हरीहरचे मुक्कामहून पत्र प॥ होतें. त्या अलीकडे दरमजल छ १० मोहरमीं पट्टणा नजीक येतांच, नबाब साहेबांनीं राजश्री श्रीनिवासराव बरकी कि मातबर सरदार सामोरे पाठविलें. किल्ल्या नजीक कावेरी तीरीं आंबरांईत जागा करविली होती तेथें उतरविला. दुसरे रोजीं मेजमानीचें साहित्य सिधा वगैरे प॥ छ १२ मीनहूस भेटीस बोलाविले. त्यावरून च्यार घटका रात्रीस मंडळीसह भेटीस गेलों. भेट जाहली. परस्परें उपच्यारीक भाषणें बहुत जाहलीं. नंतर च्यार घटका दरबारीं राहून निरोप दिला. त्यावरी मागतीं एक वेळ दरबारास गेलों होतों. या उपर सरकार-कार्याचे अर्थ बोलण्यांत येतील. होईल वर्तमान तें मागाहून लिहून पो।. आह्मांविसीं चिंता न करणें. शिवरात्रीस येणें होतां दिसत नाहीं. याहीवर श्री सांबजीची इच्छा ! घडेल तें खरें. नबाब साहेब बहुत कृपा करितात. मंडळीसह सर्व कुशल आहों. या प्र॥ मातुश्रीस व सर्वांस इष्ट मैत्रांस नमस्कार व लिखितार्थ सांगणें. बहुत काय लिहिणें ? लोभ कीजे. हे विनंति. सेवेसीं बाळाजी दत्तात्रय व गोपाळ गणेश साष्टांग नमस्कार ली।। परिसोन, कृपा लोभ पत्रीं संतोषवीत जावा. हे विनंति.

पैवस्ती शके १७०१, विकारी संवत्छरे, माघ वद्य ३ मंगळवार, सायंकाळ.

ही गोष्ट कसी घडेल ? अर्काट वगैरे प्रांतीं जो मुलूख सुटेल, त्यापैकीं निमे श्रीमंतांकडील मातबर जे समागमें असतील, त्यांचे हवालीं करूं. याप्रमाणें तहनाम्यांतील दोन तीन कलमांची झाडपछाडी करून सांगितलें जे, तहनामा व निभावणीचीं खतें आणिलीं आहेत, तीं ठीक नाहींत. येथून मसुदे करून देऊं त्याप्रमाणें तहनामा व सौगंधशफतेनिशीं श्रीमंतांकडील व मदारुलमहाम यांचें व पंडत आजम हरीपंडत व रावसिंदे व रावरास्ते व कृष्णाराव यांचीं पत्रें आणवावीं. हामेशा पत्राच्या थैल्या येतात त्यांजवर अगर लाखोट्यावर सिके होतात, त्याप्रमाणें सिके करूं नयेत. हीं निभावणीचीं पत्रें सबब पत्रांमागें सिरस्तेप्रों । सिके असावे. सांगितल्याबमोजीब तुह्मीं आपलीं खतें लेहून, मसुदे व थैल्या सांडणीस्वरासमागमें सिरस्तेप्रों। सिके असावे. याप्रमाणें लिहून पाठऊन तहनामा व सौगंधशफतेनिसीं पत्रें जलद आणवावीं. तेथून मसुदे बमोजीब तहनामा व पत्रें आह्मांस उलट न आल्यास त्यांची येख्त्यारी. तुह्मांस निरोप देऊं. याप्रों। साफ सांगितलें. ऐसियास, येथील प्रसंग पाहतां इंग्रेजावर जावयाची तरतूद जाली आहे. मसलत मोठी याकरितां नवाबसाहेब यांचे मर्जीप्रों। व पत्रांतील अर्थ मनास आणून, मसुदेप्रों। मसुदे तहनामा व पत्रें सिक्या सहीत येऊन पोहंचलीं ह्मणजे शार्वरीसंवत्सरचे पंधरा लक्ष देतात. प्रस्तुत नवाबसाहेब यांनीं सावकाराच्या बशर्ती हुंड्या करून पुणियांत भुकणजी कासीदास व राजश्री राघवेंद्र नाईक नखाते सावनूरकर यांचे गुमास्ते आहेत, त्यांजकडे परभारें रवानगी केली आहे. मा। निलेचे गुमास्ते सरकारांत श्रुत करतील. मसुदेप्रों। तहनामा व पत्रें येतांच नवाबसाहेब यांनीं सावकारी निशा केली आहे. आमची रवानगी लौकर च करतील. आह्मीं येतेसमईं सावकाराकडील ऐवज समागमें घेऊन देऊं. सरकारांत ऐवज द्यावयाचा सिरस्ता, पेशजी खंडणी जाली तेसमयीं, होन पुतळी व नगद दिल्हे आहेत. त्याचा निरख नवाबसाहेब यांनीं दप्तरांतून लेहून आणून याद दाखविली. तीच याद बजिनस पाहून तिची नकल पाठविली आहे त्यावरून ध्यानास येईल. इंग्रेजाचें वर्तमान खाशांनीं सांगितलें कीं, चेनापटणकर गोरदोर याजपासीं इकडील वकील आहेत. त्यांची पत्रें वरचेवर येतात कीं, आपला व श्रीमंताचा सलूक जालियाचें वर्तमान ऐकोन आंदेशांत पडले आहेत. गोरदोर याचे दिलांत पुण्यावर राजकारण करावयाचें. कित्येक मनसबे करावयास आपण च्यार कुशलवाले [कौंसिलवाले ?] समागमें घेऊन पट्टणास यावें, ऐसीं खतें येतात. परंतु श्रीमंतांचे स्नेहाकरितां त्यासीं बिघाड केला. हें वर्तमान, श्रीमंताकडील वकील चेनापटणीं आहेत, ते पुणियास लिहीत असतील. इंग्रेजाची मसलत भारी. तंबी व्हावयास दोन तीन वर्षें लागल्यास एकदीलपणें असावें. आह्मी इकडे इंग्रेजावर नमूद जालियावर, तिकडे राजकारण लाऊन, साष्टीं व जंबूसर वगैरे मकानें देऊन, दादासाहेब यांचाही मार्ग हरयेक बोलून, नगद रुपये द्यावयास कबूल होतील. तरी तर्फेन इतला व मसलतीसिवाय सलूख करूं नये. ह्मणोन आह्मांस पत्रीं ल्यावयास सांगितलें. नवाबसाहेब यांची मर्जी पाहातां श्रीमंतांचा स्नेह वृद्धी होऊन, इंग्रेजास तंबी उत्तम प्रकारें करावी. बेंगरूळ व आणखी एक दोन जागां तोफखाना अगोदर गेला आहे व आणखी सरंजाम रवाना होत आहे. बहुत काय लिहिणें लोभ केला पाहिजे. हे विनंति.

                                                                                 लेखांक ४९.                                               
१७०१ पौष वद्य ११                                                श्री.                                                          १ फेब्रुआरी १७८०.                                                                                                              

सेवेसीं कृष्णराव नारायण जोसी सां। नमस्कार विनंति येथील कुशल त।। छ २४ मोहरमपावेतों मुकाम श्रीरंगपट्टण समस्त सुखरूप असों. विशेषः-हजरतनवाबसाहेबांची मुलाजमत जाहिलियाचें वर्तमान आलाहिदा पत्रीं लिहिलें आहे, त्यावरून कळेल. श्रीमंतांचा व हजरतांचा सलूख घडावयाविसीं कित्येक मजकूर सांगितले होते, व सरकारांतून तहनामा व आहादशर्तेची थैली व स्वामींकडील व राजश्री हरीपंततात्या व राजश्री माहादजीराव सिंदे व रावरास्ते व राजश्री कृष्णरावजी यांची निभावणीचीं पत्रें घेऊन दरबारास गेलों. प्रथम बोलणें जालें. नंतर तहनामा व पत्रें पाहावयास मागून घेऊन, मुनसीपासोन तहनामा व पत्रें तपसिलवार दर्याफ्त केलीं. तहनाम्यांत अदवानी तालुक्याचें कलम लिहिलें होतें. सबब बोलिले कीं, नवाब निजामअलीखांबहादूर यांची व श्रीमंतांची दोस्ती बहुत दिवसांपासोन आहे.- कां असेना. आमचें व त्यांचें सुदामत नाहीं. पेशजी त्यांनीं इंग्रेजाचे मसलतींत आपल्यासीं बेमानी केली. व अलीकडे जाबीतजंग धोशा यांनीं प्रांतांत येऊन, बहुताद खराबी करून, मातबर कुळें धरून नेलीं. तीं त्यांजकडेच आहेत. त्यांची व आपली निखालसता व्हावयाचा वख्त येईल तेव्हां सलूख होईल. दरम्यान त्यांचे तालुकातीचें कलम तहनाम्यांत ल्यावयाचें कारण काय ? याप्रमाणें बहुत बोलण्यांत पर्याय येत चालले आहेत. तेव्हां आह्मी व राजश्री गोविंदराव व गणपतराव व सिंदे यांजकडील ग्रहस्त व राजश्री नरसिंगराव सह समजून रदबदली केली जे, मदारुलमहाम यांचे दिलांत इंग्रेजाची मसलत भारी आहे; त्यांस तंबी बरे वजेनें व्हावी. याकरितां दक्ष्णेंत दौलती तीन. श्रीमंत व आपण व नवाब निजामअलीखांबहादूर. तीनही दौलती एक जाल्यानें उमदे मनसबे होऊन बहुताद नफे आहेत. इंग्रजांनीं चहूंकडे गडबड मांडली आहे. त्यांस तंबी चांगली होईल. ह्मणून कित्येक पर्याय बोलिलों. परंतु उत्तर केलें कीं, तूर्त हें कलम तहनामेंत ल्याहावयाचें नाहीं. नवाब निजामअलीखा यांचा व आमचा सलूख नसल्यास ते कांहीं इंग्रेजाकडे मिळणार नाहींत. कदाचित् राजकारण राखल्यास चिंता नाहीं. पाहून घेऊं. अदवानी तालुकेविसीं मदारुलमहाम व रावरास्ते व कृष्णराव यांचीं खतें आलीं, त्यावरून त्यांसीं सलूक जाहाला. याप्रमाणें आणखी कलमें होतीं. त्यांतील मुख्य कलम, सालमजकुरीं विकारीसंवत्सरच पंधरा लक्ष रुपये द्यावे. त्याचें उतर केलें कीं, आपण इंग्रेजावर मसलतसीर आहों. करोडों रुपयांची मोहीम मसलत. फौज भारी व बार व तोफखाना यांचा खर्च किती हे दौलतवंतासच ठाऊक. चैत्र मासीं दुसरें साल शार्वरीसंवत्सर जवळ आला. या सालास दोन महिने राहिले. हाली सालचे पंधरा व पेस्तर सालचे बारा एकूण सत्तावीस लक्ष एक सालांत कोठून द्यावे ? आणि मसलत भारी कसी सांभाळावी ! असो. तूर्त पंधरा लक्ष देऊं. परंतु तहनाम्यांत शार्वरीसंवत्सर लेहून आणवावा. ह्मणजे पेशजी खंडणी जाली ते समयीं नगद ऐवज दिल्हा त्याचा सिरस्ता आहे, त्याप्रमाणें भरणा करून देऊं. सालमजकूर विकारीसंवत्सराचे सालअखेरीस अवकाश थोडा राहिला; मसलतसीर आहों; याकरितां सालमजकुरचा ऐवज द्यावयाची सोय घडत नाहीं, असें साफ सांगितलें. मुलकाचें कलम लिहिलें होतें, त्याचें उतर केलें जे, आपण घेतलेला मुलुख तश्रुफांत आहे. त्याचे मोबदला आह्मी अर्काट वगैरे प्रांत महमदअलीखां व इंग्रेज वगैरे यांस तंबी करून मुलूक घ्यावा. त्यापै॥ निमे मुलुक श्रीमंतास द्यावयाचा करार आहे. तो जिल्हा पट्टणास लगता सबब घेऊन, हाली तश्रुफांत आहे तो मुलूक श्रीमंतांस लगता सबब द्यावा.

                                                                                 लेखांक ४८.                                               
१७०१ पौष वद्य ११                                                श्री.                                                          १ फेब्रुआरी १७८०.                                                                                                              

नवाबसाहेब यांचे मर्जीनुरूप सरकारचा तहनामा व आहादशर्तेचे सिक्यासहित पत्र स्वामींचें व मध्यस्थाचीं निभावणीचीं पत्रें सौगंधशफतेनिसीं सत्त्वर रवाना जालीं पाहिजेत.

पो। छ २६ मोहरम, सन समानीन,                                   लेखांक ४७.                                               १७०१पौष वद्य ४.
शुक्रवार, मु ।। श्रीरंगपट्टण.                                             श्री.                                                   २५ ज्यानुआरी १७८०.                                                                                                               

राजश्रिया विराजित राज्यमान्य राजश्री कृष्णाराव स्वामींचे सेवेसीं:-
पो। कृष्णराव बल्लाळ सां। नमस्कार विनंति उपरी. येथील कुशल जाणून स्वकीय कुशल लिहीत असावे. विशेषः- तुम्हांकारणें मकरसंक्रमणाचे तीळ शर्करायुक्त पाठविले आहेत. स्वीकारून पावलियाचें उत्तर पाठवावें. र॥^* छ १७ मोहरम. बहुत काय लिहिणें ? लोभ कीजे. हे विनंति.

                                                                                             लेखांक ४६.                                               
१७०१ पौष शुद्ध १४                                                            श्री.                                                   २० ज्यानुआरी १७८०.                                                                                                               

पु॥ सेवेसीं विनंति ऐसीजेः- स्वामींनीं पत्रीं लिहिलें होतें कीं, इंग्रेजाची व नायमाराची लढाई जाहाली. नायमार यांणीं इंग्रेज सिकस्त केले. ऐसें वर्तमान इकडे आहे. पैगाम वर्तमान येत असेल. नवाबबहादूर यांस पुसोन कच्चें वर्तमान ल्याहावें. नवाबबहादर यांचा स्नेह जाहला, त्यापक्षीं वर्तमान चहूकडील परस्परें कळत असावें म्हणून. त्यावरून हें वर्तमान नवाबसाहेबास विचारलें. त्यांणीं सांगितलें कीं, महीबंदर फरासीसाचें; तेथें गुदस्ता इंग्रजांनीं तसदी केली. सबब, फुरासीसानें तें बंदर आपल्यास पेशकसींत दिल्ह्यावर, इंग्रजास तंबी करून बंदराचा बंदोबस्त केला. आपलेकडील लोक व नायमार तेथें ठेविले आहेत. त्यांनीं, बंदरमजकुरीहून, पुढें तलचेरी बंदर इंग्रजाचें आहे तेथें जाऊन, इंग्रजास लढाई देऊन, बंदरमजकुरास शह दिल्हा आहे. याप्रों। स्वमुखें सांगितलें.