लेखांक २९५

                                                                                              श्रीनागनाथ                                                            १६४० फाल्गुन वद्य ६
                                                                                                                                                                             नकल असल प्रो।

राजश्री मताजी सर्ज्याराव जेधे देशमुख
ता। भोर तपे रोहिडखोरे गोसावी यासि

॥ अखंडितलक्ष्मीआलंकृत राजमान्य श्रीा नारो शंकर व माहादाजी शकर देशकुलकर्णी ता। मजकूर आसिर्वाद सु॥ तिसा अशर मया अलफ शके १६४१ विकारी संवत्सरे वैशाख वद्य पचमी इदुवासरे पत्र लेहून दिल्हे ऐसे जे तुमचे बाप राजश्री सर्जाराव जेधे याणी आपले बाप तीर्थरूप राजश्री शंकराजी नारायण गाडेकर यासी पुर्वी तर्फ मजकूरचे देशकुलकर्णाचे वतन करून दिल्हे ते समई मौजे कारी तुमचा इनाम गाव तेथे देशकुलकर्णाचा घरठाणा व सेत दिल्हे त्याची याद दाखविली नव्हती आपले बाप पुर्वी कारीस आले होते ते समई राजश्री सर्ज्याराव यानी घरठाण दाखविला होता परतु घर बाधले नव्हते साप्रत आह्मी कारीस येऊन घराची व सेताची हद तुह्मास पुसिली त्यावरून तुह्मी आपले भाऊ

कान्होजी जेथे                                           खंडोजी जेधे
          १                                                          १
हाणमंतराव जेथे
         १

येणेप्रमाणे भाऊ व मुळवे व मोकदम मिळोन घराचा पाया दाखविला देखील खाचर व पायेटे व मोरी यास रुके ^.॥^. चोविस रुकियाचे सेत आमचे स्वाधीन केले असे याउपरी आह्मी सदरहू प्रो। वंशपरंपरेने अनभऊन तुह्मी भाऊपणे राहो ए गोष्टीस अतर करणार नाही याखेरीज हकलाजिमा व किरकोल बाब कारीस काही घेणार नाही छ १९ जमादिलाखर हे पत्र सही

कारकून

२ नरसो एसाजी व                                  १ व्यकाजी दादाजी
   शामजी एसाजी                                      कारभारी

१ जानो सिवदेव
   कारभारी ताा माार

                                      साक्ष
मुलवे दि॥ देशमुख                                         मोकदम

     मौजे कारी                                        १ सीवाजी भडाक मोकदम
                                                              मौजे आंबवडे
१ वरवाजी घोलप                                    २ चिखलगाव
१ धुल माहाल                                              १ बणाजी धोडा
१ सुभानजी कोढालकर                                  १ बापू धोडा
                                                             -------
१ तुकोजी रणडावला                                     २

१ सुर्याजी जेधा                                       १ साबाजी विलेकर मौजे
१ बकाजी सणस                                        वडतुबी
१ सुबाजी तुपा                                        २ कोरल
------
७                                                           १ अनाजी चिमणा
                                                              १ जिवाजी चिमणा
                                                            ----------
                                                              २
                                                            ----------
                                                              ८

[ ४५० ]

श्री

सेनाखासखेल समशेरबहादर गायकवाड यांचा वंशवृक्ष.

१ गोविंदरावबाबास वस्त्रें शालिवाहन शके १७१४ चे सालीं भाद्रपदमासीं जालीं. दिवाण रावजी आपाजी,

बडोद्यास आल्यावर रावजी आपाजी पुण्यास असतां कारभार --
१ मंगलपारख,              १ बाबाजी आपाजी,           १ रावजी आपाजी येऊन
   १७१५                      १७१६                             कारभार केला पुत्र
                                                                      नाहीं दत्तक सितारामपंत
                                                                     घेतले. १७२०
१ आनंददराव दादासाहेब वस्त्रें नाहींत.                  कारभार केला.
१ रावजी आपाजी १७२०                                    १ बाबाजी आपाजीसाहेबांनी खाजगी
                                                                    दरख देऊन कारभार, घेतला.
                                                                    शके १७२७
१ सिताराम रावजी पंत दि-                                 १ गंगाशास्त्री नांव विठ्ठलराव बाबाजी
वाण कंपनी सरकार विद्य-                                  शास्त्री याचा शके १७३०
मानें जाले १७२२.
१ माधवराव करंदीकर मुजु-                                १ शास्त्री पुण्यास गेल्यानंतर, बाबा
मदार कारभार करूं                                          मराठे व यशवंतराव कारभार करू
लागले १७२३                                                    लागले शके १७३२
१ सखाराम चिमणाजी येऊन                               १ विठ्ठलराव बाबाजी व कृष्णराव
सितारामबाबा आणि जा-                                    भगवंत कारभार करूं लागले
तीनें कारभार करूं लागले                                  शके १७३४
१७२४
३ ब                                                               १ बाबा मराठे कारभार करूं लागले
१७३५
                                                                    १ विठ्ठलराव बाबाजी व कृष्णराव
                                                                       भगवंत कारभारी शके १७३५.

१ सयाजीराव गायकवाड यांचे कारकीर्दीत कारभारीः------
१ धामजी उमाशंकर शके १७३७
१ विठ्ठलराव बाबाजी व दिवाणजी हुकूम गयाबाई कारभार शके १७३८ वारल्यानंतर विठ्ठलराव बाबाजी दिवाणजी १७४०
१ नारोपंतनाना व कृष्णराव भगवंत १७४२
१ भाऊ पुराणीक व कृष्णराव भगवंत १७४३
१ गोपाळपंतदादा व कृष्णराव भगवंत १७४५ 
१ वेणीरामभाई १७४६ 
१ गोपाळपंतदादा व भाऊ पुराणीक १७४९ 
१ गोपाळराव मैराळ भाऊ पुराणिक १७५० 
१ गणेशपंत भाऊ व भाऊ पुराणिक १७५३ 
१ गणेशपंत भाऊ व विठ्ठल खंडेराव भाऊ तांदवेकर १७५६ 

------
१ गणपतराव महाराज कारकीर्दः------
१ गणेशपंत भाऊ व विठ्ठल खंडेराय भाऊ तांदवेकर १७५९
१ विठ्ठल खंडेराव भाऊ तांदवेकर १७६४
१ खंडेराव आप्पासाहेब
१ गोविंदपंत भाऊ व गोविंद पांडुरंग रोडे १७६७
१ गोविंदराव रोडे दिवाण शके १७७२
१ भाऊ शिंदे सेनापति

[ ४४९ ]

॥ मृत्युंजयमंत्र. ॥

ॐ हौं ॐ जूं ॐ सः ॐ भूः ॐ भुवः ॐ स्वः ॐ त्र्यंबकं यजामहे सुगंधिं पुष्टिवर्धनं उर्वारुकमिवबंधनान्मृत्योर्मुक्षीय मा मृतात् ॥ ॐ स्वः ॐ भुवः ॐ भूः ॐ सः ॐ जूं ॐ हौं ॐ ॥.

[ ४४९ ]

॥ मृत्युंजयमंत्र. ॥

ॐ हौं ॐ जूं ॐ सः ॐ भूः ॐ भुवः ॐ स्वः ॐ त्र्यंबकं यजामहे सुगंधिं पुष्टिवर्धनं उर्वारुकमिवबंधनान्मृत्योर्मुक्षीय मा मृतात् ॥ ॐ स्वः ॐ भुवः ॐ भूः ॐ सः ॐ जूं ॐ हौं ॐ ॥.

[ ४४८ ]

श्री.

॥ मारुती मंत्र ॥

ॐ अरे अरे अंजनी कुमारा- मार मार-जाल जाल-कोट कोट-बंद बंद-पूर्वबंद पश्चिमबंद उत्तरबंद दक्षिणबंद आकाशबंद पातालबंद तिन्हो तालके देवबंद जलथलपातालबंद वीरसूरबंद तीरतर्कसमानवंद गोलीनालीतुफंगबंद चौर्याशीहत्यारबंद बावन्नबीरब्रह्मराक्षसबंद सातुअस्राबंद सातुह्मसासुरबंद भूतप्रेतपिशाचबंद अग्यावेतालबंद सटवेराजेबंद टाणाटोणाटुमणाबंद चोडचुडेघाटबंद घाटवाटबंद चोरचिलटबंद मडीमसानबंद मसानकारुद्रबंद तापतीज्वालाबंद सीराखोकाबंद छातीकंबरका दुःखबंद कुलबलाहबंद मारतेकाहातबंद बोलतेकीजुबानबंद देखतेकीनजरबंद बंदबंदबजरकरबंद नाबंद करेतो माता अंजनीका धूत हरामकरे मेरी सकत स्फूरोमंत्र ईश्वरी वाचा गुरुकामंत्र सच्चा. .॥.

                                                                                 लेखांक २९४

                                                                                                      श्री                                                            १६३६ माघ वद्य ३
                                                                                                                                                                       

स्वस्ति श्री राज्याभिषेक शके ४१ जय संवत्सरे माघ बहुल त्रितीया भृगुवासरे क्षत्रियकुलावतंस श्री राजा शाहु छत्रपतिस्वामी याणी मोकदम मौज आगसोले ता। रोहिडखोरे यासि आज्ञा केली ऐसि जे रा। कृष्णाजी दादाजी देशकुलकर्णी हे मौजे मजकुरी कुणबावियाने सेत करितील त्यास करू देणे सेत करितील त्याचा रास्ती महसूल घेणे जाजती उपसर्ग न देणे जाणिजे लेखनालंकार

मर्या
देय रा
जते

रुजू सुरनिवीस
सुरु सूद
बार

[ ४४७ ]

श्रीशंकर

श्रीशंकरें श्रीशंकराचार्य नामक अवतार धारण केलें त्याचें प्रयोजन पृथ्वीवर बौत्धादि नाना मतें प्रबळ होऊन वेदमार्गोच्छेद जाहाला तंनिमित्त ब्राह्मणास बहुत उपद्रव झाला. तें पाहून नारदमुनी ब्रह्मदेवाप्रत जावून सकल वृत्त निवेदन केलें. तेव्हां नारदसहीत ब्रह्मदेव कैलासाप्रति जावून श्रीशंकराची प्रार्थना केली. आपण अवतार धरून वेदमार्ग संरक्षण करून सकल जगत् कल्याण करावें असें ब्रह्मदेवप्रार्थनावचनश्रवणें दयावंत होवून श्रीशंकरे अवतार धरिला. चिदंबर क्षेत्रीं सर्वज्ञ नामा ब्राह्मण, त्याची स्त्री कामाक्षी बायी, या उभयतांनी आकाशलिंग चिदंबरेश्वराचें बहूत आराधन केलें. अनंतर चिदंबरेश्वरप्रसादें त्यास विशिष्टा नामक कन्या उत्पन्न झाली. ती विश्वजित नामा ब्राह्मण द्रविड यास स्वगृह्योक्त विवाहविधीनें दिल्ही. तदनंतर तिचा पती वेदांतदृढाभ्यासेंकरून निष्प्रपंच होवून ध्यानधारणदृढीकरणार्थ विजन अरण्याप्रति गेला. विशिष्टा पायी चिरकाळ निरंतर चिदंबरेश्वराची आराधना करीत असतां कांहीं दिवशीं भाग्योदयकाल प्राप्त होऊन ईश्वरसंनिधि देवालयीं श्रोत्रिय ब्रह्मवृंदसमक्ष श्रीईश्वरानीं बायीचे वदनकमळीं तेजःपुंज रूप प्रवेश केला. त्या दिवसापासून गर्भवती झाली. मग तत्तत्कालोचित संस्कार यथाशास्त्र यथाक्रम समस्तब्रह्मवृंद मिळोन चिदंबरेश्वर यजमान कल्पोन संपादिते झाले. नवमास संपूर्ण झालेनंतर दशम मासीं श्रीचिदंबरेश्वर श्रीशंकराचार्य नामें बायीच्या उदरीं अवतरले. तेसमयीं युधिष्ठिर शके २७२३ सर्वधारी नाम संवत्सर होतें. त्याकाळी आकाशमार्ग सर्व देवादिकांनीं दुंदुभिघोषयुक्त पुष्पवृष्टि वर्षविली. येणेप्रमाणें श्रीआचार्यस्वामीचा अवतार होवून बौद्धादिवेदविरुध नानामतनिरासपूर्वक सरस्वतीसह मंडनमिस्त्रासहि शास्त्रविवाद पराजित करून मिश्रास सुरेश्वराचार्य भारती नामक योगपट्ट देवून सरस्वतीस्थापनार्थ शृंगेरी क्षेत्रास श्रीसह गमन होवून सरस्वतीस्थापनापूर्वक षण्मत स्थापन करिते झाले. षण्मतनामधेये शिव शक्ति विष्णु गणपति सूर्य भैरव ऐशीं षण्मतें स्थापना करून चार शिष्य त्रोटकाचार्य हस्तामलकाचार्य विश्वरूपाचार्य पादपद्माचार्य ऐसे चहुं देशी चार मठ करून पूर्वोक्त चवघांचे स्थापना करिते झाले. स्वनामेकरून शृंगेरी मठ स्थापून किंचित्काल वास्तव्य करून सरस्वती वचन सत्य करावयास्तव श्री करवीर क्षेत्र दक्षिणकाशीस आगमन होवून श्रीमहालक्ष्मीचें दर्शन होवून श्रीकरवीरींही दक्षिण काशी महाक्षेत्र ह्मणोन स्वीय मठ करावा ह्मणोन शिष्यास आज्ञा करून शिष्यवचन घेवून तदनंतरें विमळ निर्मळ क्षेत्रास जावून समाधिस्त होवून अवतार समाप्त करिते जाहले. आचार्यस्थापित शिष्यपरंपरा कांही दिवस चालत आलेनंतर श्रृंगेरीमठस्त श्रीविद्यानृसिंहभारती स्वामी यांस महायात्रेस जावें ऐशी उत्कंठा झाली. त्यासमयीं श्री आचार्य स्वामीनेमित धर्मस्थापना होवून श्री व्यासदत्त चंद्रमौळेश्वराचें आराधना यथाशास्त्र चालिलें पाहिजे. यास्तव श्री विद्याशंकरभारती या नामेंकरून मठीं शिष्यस्थापना करून यात्रोद्देशीं गमन करिते झाले. कांहीं काळ काशीवास भागीरथीस्नान तपश्चिर्यादिक होवून शृंगेरी स्वीयमठास परावृत्त झाले. ऐसें असतां स्वीयस्थापित शिष्यास लोभपूर्वक मोह उत्पन्न होवून भवत्स्थापित शिष्य मी असतां आपण संस्थानचा लोभ करूं नये ऐसे शिष्योत्तर श्रवण करून अस्मदीय शिष्य आहेसें जाणून उपेक्षा करून संस्थानदेवतेचें आगमन, कुडलगीस आले. तेथेंही संस्थानसंप्रदायानरूप शिष्यपरंपरा चालत आली. कांही दिवसांनी रोजा अत्यंत प्रियशिष्य अति आदरेंकरून करवीर क्षेत्र दक्षिण काशी येथें यावें ह्मणोन अति भक्तिपूर्वक कुडलगीस्थ वृद्ध स्वामि शिष्य यांसि करवीरास घेवून आला आणि धर्मकृत्य चालवून संस्थानधर्म चालविला. कुडलगीहून करवीर क्षेत्रास आगमनसमयीं श्रीगुरूस धर्मव्ययार्थ द्रव्य पाठवून देतों ह्मणून विनंती करून करवीरास आगमन झालें. पश्चात् कांही दिवसानें कुडलगीहून श्रीगुरु स्वामींनी करवीरास आज्ञापत्र प्रेषिलें. अत्मच्छरीरीं बहुत अस्वास्थ प्राप्त झालें आहे तर तुह्मी सत्वर पत्रदर्शनी निघून यावें. तुह्मांस आगमनविलंभ असल्यास पत्र देवून पाठविला ब्राह्मण यासच चतुर्थाश्रम देऊन अत्रत्य धर्मसंरक्षणार्थ पाठवावें ह्मणोन आज्ञापत्र आलें. त्याजवरून त्या ब्राह्मणांस आश्रम देऊन कुडलगीस पाठवून दिल्हे. ते हरिहरक्षेत्रीं तुंगभद्रातीरी प्रविष्ट झाले. इतक्यांत दैवयोगेकरून कुडलगत होते श्रीस्वामी समाधिस्त झाले ह्मणोन ब्राह्मण वर्तमान घेवून श्रीस्वामीस विदित केलें कीं स्वामी समाधिस्त झाले. नंतर कांही दिवसानी मठसंबंधी कारभारी होते त्यांणीं तत्रत्य आपल्या बंध्वास तेथील राजे व राजकीय त्यांस अनुकूल करून ग्रामस्त दाही ब्राह्मण मिळवून पुस्तकसन्यास देऊन मठांत स्थापिले, ऐसें ब्राह्मणमुखें ऐकून असा अशास्त्रीय व्यवहार होणार नाही असा संशय प्राप्त होवून कुडलगी मठास श्रीचे आगमन झालें. तेथें कारभारी व ब्राह्मणास प्रश्न केला की श्रीगुरूस्वामीनी आश्रम देवून मठसंरक्षणार्थ आह्मास आज्ञा झाली आहे. ऐसें वचन समस्तानें ऐकोन विनंती केली की संस्थानसंरक्षणार्थ श्रीस्वामी केले आहेत ऐसी विनंती केली. त्यास आज्ञा झाली की शास्त्रोक्त वंश दोन प्रकारचे, ब्रह्मविद्योपदेशेंकरून व उदरीं जन्म घेवून, ऐसे दोन प्रकारचे नसल्यास येत नाहीं. सन्यासाश्रमी गुरु संप्रदाय ज्ञानोपदेशेंकरूनच परंपरा चालायाचें तें नसल्यास वंशउच्छेद झाला ऐशी शास्त्रमर्यादा आहे. गुरुपदेशावांचून पुस्तकावरून झालेले सन्यासास आचार्यस्वामीची मठाधिकारिता कैशी प्राप्त होईल. ऐसें श्रीस्वामीची वाणी श्रवण करोन सकल कारभारी व ब्राह्मणसमुदाय स्तब्ध बैसले. परंतु राजकीय कारभारी येकरूप झालेवरून विचार राहिला ऐसें अंतःकरणी विचार करोन करवीरास गुरुसांनिध्य येवून व्यवस्था संपूर्ण निवेदन करून गुरुसन्निध राहिले. अनंतर कांही दिवसानी कुडलगीकर पुस्तकसन्यासी सातारेस येवून आचारव्यवहारप्रायश्चित्त करवीरकर स्वामी व आह्मी मिळोन करावें असें बहूतच प्रकार राजा शाहूछत्रपती यांस अनुकूल करावें ऐसा उद्योग केला. मग राजानीं संपूर्ण क्षेत्रस्थ ब्रह्मवृंद मिळवून सभा करून शास्त्रीय विचार पाहून मनास आणिलें, तेव्हां कुडलगीकरास सभासत् व छत्रपती मिळोन सांगितलें कीं तुह्मी पुस्तकावरून सन्यास घेतला. त्यास्तव श्रीआचार्य स्वामीस संस्थानाविषयी आग्रह धरावयास शास्त्राधार नाहीं. ऐसें सांगितलेवरून कुडलगीकर हे तीन निश्चक्र करून बैसले उप्रांतिक ह्मणो लागले की आह्मी आपले संस्थानास आलों त्याअर्थी तुह्मी सकल ब्रह्मवृंद व राजे मिळोन सांगाल त्याप्रमाणें ऐकूं. ऐसें बोलले त्याजवरून समस्तब्रह्मवृंद व राजे यास संकाचे प्राप्त होवून स्वामीस प्रार्थना केली की श्री आचार्य स्वामीचा नांवेंकरून कुडलगी मठांत देवार्चन ब्राह्मणसंतर्पण करून तुंगभद्रा मलापहरीमध्यें आचार व्यवहार प्रायश्चित्त करतील. त्यामर्यादात ग्रामवकमत तिकडे खर्चास आज्ञा दिली पाहिजे ह्मणोन करवीरचे श्रीचे प्रार्थना करून श्रीचे संतोषकरून मागोन घेतलें. त्याजवरून सकलाची विनंती मान्य करून कुडलगीकरास पूर्वोक्त विनंतीप्रकारें रहावें ह्मणून आज्ञा दिल्ही. तदनंतर कुडलगीकर सातारेहून स्वस्थानास निघोन गेले करवीरकर श्रीस्वामीस समस्तब्रह्मवृंद छत्रपति या समस्तानी सांप्रदायानुरूप आचार व्यवहार प्रायश्चित दीपाराधना पूजादिक मठास पावतें करून आज्ञाप्रमाणे राहूं ऐसें सकळ ब्रह्मवृंद व छत्रपती यानीं प्रार्थना करून करवीर संस्थानास पावतें केलें यास मर्यादा मलापहारी ऐलेकडे पूर्वपश्चिम समुद्रपर्यंत उत्तरदेश समग्र आचार व्यवहार प्रायश्चित्त व संचार करवीर स्वामीनी करावें या मर्यादामध्यें मठ संबंधी स्वास्थ क्षेत्रादिक श्रीकरवीरचे मठचे अन्नसंतर्पणास चालावें ऐसी व्यवस्था नियमन झालें ऐसे आचार्यस्वामिनां अवतारचरित्रकथा वक्तृश्रोतृणां फलदायिनी भवति अलमति विस्तरेण स्वस्तिरस्तु रुजु.

इत्यलम् ।

[ ४४६ ]

श्री.

समुद्रबंधोयम्

रा मो न य ति बं धं में वं दि ता जि र को प रः
कृ त त्वा कृ ष्ट धा मा सौ दे वो वो न प का र कः
लो का स क ल ने तो जो मि त हा को प ला न सो
स हि र चि त त्या गो सौ सं प्र ति प रि णा म र म णी यः
मो क्ता स्व की य सा धुं यो भु वि रो सा वि लो न मां
सु कृ ती यो बं धु त मो च र मो द य या यु तः
म ह दे ओ सु च रि दो छ रख णा से वि दो प हू
कृ त वी र्य स्त क्रा भुक् र णे धृ ती भ ल्ल चा प क रः
द मं म दं वि मो क्ता सौ भ र भी यो ग ना श कः
द या ब्धिः प द द र्शी यः त म सां मे वि मो क्ष कः
स र्व बं धी म हा धा मा लो क सा रो ज य त्य सौ
व तो धं दा जि स को कैं अ ब स सब को जो धा म
स म क र्मा स र्व ध र्मा सु ख दो ये दु पा ल कः
म द रो षा दि दा त्रं यो र म ते ह रि ता दि षु
सु ग म्य मा न अ भ व द्दु: ख मा खे द क श्च यः
म दा हं का र सो डी जो मे री जो म म ता क रः

टेबल लिंक 

[ ४४५ ]

रौद्राब्दयुग्मखरसेंदुमिते शके च ।
चैत्रेऽसिते हरितिथौ गुरुसूर्यतारे ॥
संभाजिवर्मनृपतिः पदमारुरोह ।
ज्येष्ठः शिवाजितनयः खलु भोसलेति ॥ १ ॥
दिग्रसशशिमिते शके विभवेब्दे तपसि परपक्षे ।
अनुराधार्यमवारे भुक्त्वा राज्यं गतः स्वर्गं ॥ २ ॥
द्विखरसशशिमिते शके रौद्रेब्दे सहसि सितपक्षे ।
दिग्दिवसे रविवारे तदाद्यतनयः शिवाजिवर्मासीत् ॥ ४ ॥
वसुनयनरसमृगांकमिते शके व्ययाव्हवर्षे च ।
फाल्गुनशुक्लदशम्यां गुरुवारे रोहिणीसहिते ॥ ५ ॥
स्वीयपदमारुरुहे दिल्लीपोक्तः स साहुराजेति ।
शिवदृग्वसुबाणेंदुमिते शके प्लवंगनामाब्दे ॥ ६ ॥
चैत्र शुद्धनवम्यां आश्लेषायुक्तरविवारे ।
मूलशिवानेरपरः पुत्रोऽभूद्रामवर्मेति ॥ ७ ॥
दिग्रसशशिमिते शके विभवेब्दे तपस्यशुक्ले च ।
सिंहासनमधितष्ठौ गुरुपंचम्यां सवारि नक्षत्रे ॥ ८ ॥
भूदृग्रसचंद्रमिते शके प्रमाथिनाम्निवर्षे च ।
फाल्गुनशुद्धे मृगशनियुक्ताष्टम्यां दिवंस आरुरुहे ॥ ९ ॥

[ ४४४ ]

श्री
शके १७९५.

यादी इस्तकंबिल तागाईत चांद्रसेनीवर ग्रामण्यें जाहली ती बि॥

१ पूर्वी ग्रामण्य जोगाईचे आंब्यास जालें. शके १३९१. ते समयीं निळकंट गुरु गोसावी यांणीं काशीस जाऊन शंकराचार्य आणून समाधान केलें.

१ दुसरें ग्रामण्य कोंकणांत जालें. ते समयीं काशीस जाऊन पत्रें आणून निराकर्ण जालें. शके

१ तिसरें ग्रामण्य चिटणीसाचे अवजी बल्लाळ बाचे मुंजीसमयीं रघुनाथपंती केलें. तें निराकर्ण गणेश जोशी दिक्षित शास्त्री टकले यांणीं केलें. शके १५९१.

१ चवथें ग्रामण्य कल्याण प्रांतीं जालें. त्याजला रघुनाथ पंडित अमात्याची पत्रें नेऊन निराकरण केलें. शके १५९७.

१ पांचवें ग्रामण्य यमाजी शिवदेव यांणी केलें. ते समयीं काशीहून ब्राह्मण व चिंतामण गुरुजींनीं निराकरण केले. शके १६६९.

१ सहावें ग्रामण्य सदोबा भाऊसाहेबीं उल्लेख केला. तें नानासाहेब पेशवे यांणी मना केलें. भाऊसाहेब पाणपतांत गत झाले.

१ सातवें ग्रामण्य नारायणराव बल्लाळ यांणी केलें. आठवे महिन्यांत मारले गेले. दादासाहेबी याद घेतली ती देविली. सखाराम हरीस.

१ आठवें ग्रामण्य माधवराव नारायण. शके १७१४ ता। १७१८ काशीहून पत्रें सरकार श्रीमंतांस आली. नंतर ( आपाशास्त्री ) पंचाईत जाली. सोडचिठ्ठीची पत्रें बाजीराव रघुनाथ यांची झाली. एक वेळ याद जाली, राहिली. दुसर्यानें पत्रें जाली.

१ नववें ग्रामण्य बाळाजीपंत नातू शके १७४५. शंकराचार्य स्वामीची पत्रें आनंदराव तासकर घेतलीं. निराकरण श्रीमंत बुवासाहेब यांणी केलें. बाळशास्त्री बिन जनार्दनशास्त्री व आबा पारसनीस होते.