रुषि नेला मंदिरासी ।। अर्घपाद्य पुजिलें तयासीं ।।
वृत्तांत सांगितला ऋषिसी ॥ मुळा पासुनि आद्यंत ॥ २४१ ॥
तेणें दिधलें नाभिवचन ।। चिंता न करावि जाण ॥
तुझे उदरि क्षेत्रि महादारुण ।। होईल तो त्रिभुवन जिंकिल ॥ २४२ ॥
मात जाणविली रायासी ।। होणार जे गति ऐसी ॥
कवण जाणे ईश्वरचरित्रासीं ।। लिळालाघवि तो ॥ २४३॥
मग प्रसूत जालिं सुंदरा ।। भानामति अवधारा ।।
जन्मला शेषवंशि ते अवसरा ।। भरथखंडी ।। २४४ ॥
विश्वामित्रें कलें नामाक्षर ।। श्रीधर नाम ठेविलें मनोहर ।।
उपदेशिलें बीजाक्षर ।। सीद्धिमंत्र ॥ २४५ ।।
मग तो वाढला कुमर ।। राजया पाडला विचार ॥
मग बोलाविला विश्वामित्र ।। पृछा आदरिली ।। २४६ ।।
महीपाळरायाचि कन्या ॥ विश्वामित्रें सांगितली जाया ।।
मग जाला वों-पुण्या ।। महीपाळनगरी ।। २४७ ।।
यया रिती शेषवंश ॥ परंपरा चालिली सुरस ।।
ते आईका सावकाश ।। चित्त देवोनी ॥ २४८ ।।

श्रीधर         १      गंगाधर     २        महीधर     ३
पुरंधर         ४      नागोधर    ५        वेणुसागर  ६ 
योनताविर्य   ७       महीदर्य    ८        हीरादर     ९
नामोदर      १०      देववीर    ११

महीपाळ नगरी ।। राजा देववीर राज्याधिकारी ।।
शेषवंशि महाक्षेत्री ।। पुण्यशीळ ॥ २४९ ॥
गणेशमंत्र उपाशक ।। गोत्र आस्तिकरुषि देख ।।
कुळदेवता महालक्ष्मी दैवते ॥ सत्य जाण ॥ २५० ॥
तो असतां तया नगरी ।। कथा वर्तलि पुढारी ॥
तें ऐका ऋषिवैखरी ॥ वदली असे ॥ २५१ ।।
त्या महीपाळि वर्तलें अपूर्व ।। राजा देववीर नृपवर्य ।।
वह्याळि खेळतां अस्त सूर्य ।। जाला तेथें ॥ २५२ ॥