पत्रांक २३५

श्री.
१७०१ आश्विन वद्य १०

कृष्णराव बल्लाळ यांचे नांवें हैदरखानास पत्र छ २३ शवाल अलकाब सदरहू-प्रमाणेंच-सुा समानीन, आश्वीन, कागद बुट्टीदार.

अजम नबाब हैदरअल्लीखान-बहादूर सलमतुताला साहेब मेहेरबान करम फर्माय मुखलिसान बाद इस्तियाक मुलाकात बहउयत समात मुकषुफा जमीर इतिहादत नवीरबाद येथील खैर सला जाणून खैर आपली खैर खुषी कलमी करून दिलताजगी करीत असिलें पाहिजे. खुदावंत-न्यामत रावसाहेब पंडित प्रधान यांचा व आंमोहिबांचा सलूख पक्का व मजबूत होऊन करारनामा अहदर्शतीनसीं जाला तो सरकारचे मातबर-षाहामत व अवालीपन्हां कृष्णराव नारायण व नरसिंगराव वकील मोहिंबाकडील यांजबराबर देऊन रवाना केले असेत. मारनिले नुमा-ज्यलद् व षिताव आं-मोहिंवाकडे पोंहचतील. बिल-फैल अजरुये अखबार जाहीर जालें कीं, मोहिंवाकडील फौज आदवानी व मुदगल वगैरे नबाब निजाम-अल्ली-खान-बहादूर यांचे तालुक्यांत येऊन, हरकत पेष आणून, तमाम प्रांत वैराण केले. मकानास मोहसिरा करणार. एैशास, व लिन्यामत रावसाहेब पंडित-प्रधान यांचा व नवाव निजाम अल्ली-खान बहादूर यांचा तरीका एकलासीचा कदीमापासोन चालत आला. हरबाबें त्यासी ज्युदागी नाहीं. हालीं मोहिबांचाही सलूख होऊन दोस्तीची मजबूती जाली. तेव्हां तिन्ही दौलती एक व बेहबुदी व मसलत एक जुदाई राहिली नाहीं. इंग्रजांस तंबी पोंचवण्याची मसलत मातबर, सर्वांचे एकदिलीनें मुखालिफांची तंबी व्हावी. दरम्यान असे सिगुफेमुळें मोठे मसलतींत कमती येते. आपआपल्यांत पेच येतात. हे सलाह दौलत नाहीं. बिनाबारा आपले फौजेस ताकीद करून वापस आणवावी. नबाब मवसूफ यांचे तालुकियास इंग्रज येऊन मकानांत आपला कबजा करणार, तेव्हां मोठे मसलतीस पायबंद बसेल. सवव अव्वल हा बंदोबस्त करावा, हें मोहिबांचे दिलांत आलें असेल, त्यास, येविसीचे कुलमरात-व नबाब-मवसूफ यांस कलमी केलें अतोन, त्याचा तेविसींचा बंदोबस्त जलदच करतील. इंग्रजांचे तंबीचे मसलतीस नबाब-मवसूफ एक-दिल आहेत. शिकाकोल-राजबंदरीकडे चालून जाण्यास लवकरच खेमेदाखल होणार. मोहिवांनी आदवानींकडील हंगामा जलद मना करवावा. सर्व मसलती व दूरंदेशी आपले दिल निषीन आहेतच, मुसफल बयान नरसिंगराव पोंचल्यानंतर करतील, त्याजवरून मालूम होईल. *