आबू नाखवें राज्य केलें वर्षे १२, १११६
                                      पाणी सावंत    "    "     "   १३, शक ११२८
                                      हंबीरखान       "    "    "    २७, शक ११४१
                                      सुरंगन           "    "    "    ३२, शक ११६८
                                      नसीलखान     "    "    "    ३६, शक १२००
                                      हंबीरखां         "    "    "     ४०, शक १२३६
                                      डफरखां          "    "   "     ३०, शक १२७६
                                     मलिक थुरदार  "    "   "     १०, शक १३०६
                                     मकसीदसीर आरबा "   "     ३५, शक १३१६

नायत्या राजांच्या नंतर वीस वर्षे माहीम प्रांतांत भोंगळे यांनीं दंगा केला. तदनंतर पंधरा वर्षांनीं अमदाबादेचा सुलतान जो अहमदशहा त्याचा सुलगा डफरखां ऊर्फ जफरखां ह्याच्या ताब्यांत माहीम गेलें. हा प्रसंग शक १३५१ त घडला. (Bombay Gazeteer, History of Gujarat, page 239). अहमदशहा शक १३६३ त वारला. ६ बद्दल १ बखरींत चुकीनें पडला आहे. डफरखां ऊर्फ जफरखां यानें माहीमास २५ वर्षे राज्य केलें व शक १३७६ त तो एकाएकीं वारला. डफरखां नंतर, माहीमची कमावीस अमदाबादेचे सुलतान स्वतःच्या अंमलदारां करवी घेऊं लागले. अमदाबादेच्या सुलतानांची वंशावळ बखरकार अशी देतो:- (सुलतानांची वंशावळ वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा.)

ह्या नांवां पैकीं २, ३, ५ व ६ नंबरची नांवें ओळखतां येण्याची पंचाईत पडत्ये. दाउद अहमद याला आमदस्या बखरकार म्हणत असल्यास, नंबर सहाचें नांव कल्पनासृष्टींतून वस्तुसृष्टींत येऊं शकेल, तोगिलखां म्हणजे तातारखां व पेरोजस्या म्हणजे अहमदशहा जर असेल, तर नंबर २ व ३ च्या नांवांची हि संगति लागते. बाकी राहिलें नंबर ५ चें बहादूरशहा हें नांव. घियासुद्दीन मुहमदशहा च्या मृत्यू नंतर व दाउदशहा च्या राज्यारोहणा पूर्वी गडबड होऊन नंबर ५ चा बहादूरशहा कांही दिवस गादीनशीन झाला असल्यास, नंबर ५ च्या नांवाची हि विल्हेवार सुरळित होते. शक १४४८ त मुजफरशहा वारल्या नंतर, त्याचा मुलगा शिकंदरशहा अमदाबादच्या गादी वर बसला. परंतु त्याचा खून होऊन, त्याचा भाऊ माहामदशहा तख्तनशीन झाला. बहादूरशहा हिंदुस्थानांत पीराच्या भजनीं होता तो ह्या च सुमारास गुजराथेंत आला व त्यानें माहामदशहाला ठार मारून गादीचा ताबा घेतला. ह्याच्या कारकीर्दीत ठाणेकोंकणा वर अमदाबादच्या सुलतानांची सत्ता स्थिर झाली. माहीम प्रांतांतील क्षुद्र देसाईदेसले आपसांतील मानापमानाचीं क्षुल्लक भांडणांचीं गा-हाणीं मुसलमान आधका-यां कडून फैसल करून घेण्यांत गुंतले होते. राजकीय महत्त्वाची किंवा अधिकाराची आकांक्षा त्यांच्या स्वप्नीं हि राहिली नव्हती. वसईस बहादूरपुरा बहादूरशहानें वसविला, मलिक अलाउद्दीन नामें सरदाराला बाहादूरशहानें विसामागड तांदुळवाडीचा किल्लेदार केलें. त्यानें गडा खालीं बुराणपुर नांवाचें नवें गांब स्थापिलें आणि गडाच्या दक्षिणेस अमदानगर किराडची वसाहत केली.