श्रीसांब: सपुत्रो विजयते.

लेखांक १६३.

१६९८ ज्येष्ठ वद्य ११.

राजश्री लक्ष्मण अप्पाजी यांसि :-
सु।। सबा सबैन मया. आज कांहीं उणापुरा महिना होत आला. सुरतेंत दाखल जाहलों. पत्रें पांच चार तुह्मांस पाठविलीं व जनरालासहि लिहिलें. गंभीर बडमासहि बहुत सांगितलें. तेव्हां त्यांनीं मोघम बारा हजार रुपये देविले. येथे तरी दरमहा साठ निदानीं चाळिसास उणें पडत नाहीं. तेव्हां बाकीचा ऐवज कोठून आणावा ? ऐसियास, हे दरमहा काय देतात तें स्पष्ट पुसावें, तीस हजार, निदानी पंचवीस हजारहि, दिल्ह्यास हरकसेंहि चालवूं. दहाबाराच देणार, ऐसाच मजकूर असिल्यास आह्मांस जेथें जाऊं तेथें पोंहचाऊन द्यावें. जवाहिर मोडून खावें तरी जवाहिरहि जवळ नाहीं. साहा लक्षांचे जवाहिर त्याजपासींच गाहाण आहे, तें तरी निदानीं घ्यावें. च्यार महिने कारखाने यांस व जवळचे लोकांस देऊन चालऊं. उपाशी मरतील, त्यापेक्षां निरोप द्यावा. जिकडे देव बुद्धि देईल तिकडे जाऊं. दरमहा काय देतात तो मुकरर कळल्यावरी त्यासारिखा विचार ठहरविला जाईल. त्यास कोणी भ्रम घातला आहे कीं, आह्मांजवळ जवाहिर बहुत आहे. त्यास, हत्ती, घोडीं उपाशीं मरतात अद्यापि भ्रम न जाय, तरी काय इलाज करावा. निदानीं बंगाला आहे. काशी प्रयाग कोठेंहि जाऊन पोट भरोन राहूं. निदानीं हत्तीं, घोडीं, उटें विकत घेत असले तरी देऊं. निदान फुकटहि देऊं. बारभाईस मात्र न द्यावीं. वरकड फुकट मागतील तरी देऊं. आमच्यानें अत:पर खर्च चालवत नाहीं, हे पष्ट जनरालासी व कौशलासी बोलावें. भीड धरून रहावयाचा समय नाहीं. दुसरा जाहालियावरी बारभाईच्या फौजा भोवत्या येतील. वाट फुटणार नाहीं. पावसाळा हर तर्तूद करून जो आह्मांस ठेवील तिकडे जाऊं. याणीच पोंहचावून द्यावें. निदानीं महिन्याची बेगमी करून निरोप तरी द्यावा. कोठेंहि गेलों तरी इंग्रेजाची दोस्ता सोडावयाची नाहीं. विलायतचा हुकूम आल्यावरीं जवळच असिल्यास याजवळच येऊं. जाणिजे. छ २४ रबिलाखर.

(लेखनावधि:)

लक्ष्मण गोपाळासहि कामकाजांत घेत जाणें. शाहाणा आहे व मर्जीचाच आहे.