इति भामहाद्यालंकारिकवचनप्रामाण्यात् सत्काव्यबंधस्य चतुर्वर्गसाधनतां मन्वान:
सकलजगदीश्वरस्य परमपुरुषार्थप्रदस्य भगवत: श्रीकृष्णदेवस्य विलासरूपचरित्रस्य
प्राधान्येन वर्ण्यतया स्वचिकीर्षितस्य राधामाधवविलासाख्यचंपूप्रबंधस्य,

कवे रल्पापि वाग्वृत्ति र्विद्वत्कर्णावसंतंसति ॥
नायको यदि, वर्ण्येत लोकोत्तरगुणोत्तर: ॥
इति भोजराजवचना त्,
सपंकापि कवे र्वाणी हरिनामांकिता यदि ॥
सा वाणी सफला ज्ञेया व्यर्था ह्यन्यसमाश्रया ॥

इति हरिभक्तिसुधोदये नारदोक्तत्वात्, कृष्णविषयत्वेन सत्काव्यस्वात्,
प्रारिप्सितस्याविघ्नपरिसमाप्तये मंगलाचरणपूर्वकं निबध्नाति ॥
कल्याणान्यनिशं दत्तां कल्यं त्रैलोक्यपालने ।
सीतानेत्रोत्पलद्वंद्वचद्रायितमुखं मह: ॥१॥
मुकुटलसच्छशिखंडं बिसखंडमवेत्य शुंडया विमृशन् ॥
बालकलील: शिवयो र्हासं जनयन् गजाननो जयति ॥२॥
मुक्तागौरं तव वपु रिंद्रोपलवल्लकीवहं वाणी ॥
उद्भासयतु मदंतर्गगनं राका शशांकमिव ॥३॥
बहुविधविद्यावर्य: सूर्य इव ज्योतिषां मध्ये ॥
मम हृत्कमलविकासी स जयति विबुधाग्रणी र्विष्णु: ॥४॥

ननु प्रयोजनमनुद्दिश्य न मंदोपि प्रवर्त्तत इति न्यायात् कवि र्देवताचतुष्टयवर्णनात्मकं
मंगलं कृत्वा तस्य प्रयोजनं दर्शयन्नाह ॥
धन्य: स चित्रकार इति ॥
धन्य: स चित्रकार स्तस्यैषा काऽपि लेखनी धन्या ॥
गगने रागविहीनं पश्यत यस्याक्षयं चित्रम् ॥५॥