लेखांक ४४                                                                    श्री                                                          १६४४ श्रावण वद्य १३                                                                                      

                                                                                                                                                                        नकलबरहुकूम असल                                                                      

                                                                     
→इथला मजकूर वाचण्यासाठी इथे क्लीक करा

सुहुरसन ११३२ सन सलास अशरैन मया व अलफ कारणे नारो केशव व बाबूराव रामाजी देसपांडे पा। सुपे बारामती सरकार जुनर सुबे खुजस्तेबुनियाद यास जयपत्र करून दिल्हे ऐसे जे मशारनिलेसी यादो रखमाजी व देवाजी त्रिंबक तुफान करून कजिया करू लागले की पा। मजकूरचे देशपांडेपण दरोबस्त आपले आहे यास वतनासी समंध नाही ऐसा कजिया दरपेश करून किले साताराचे मुकामी छ २५ माहे जिल्हेज सुहुरसन ११२९ सन इहिदे मध्ये हजूर फिर्याद जाले त्याउपर बाबूराव रामाजी हि हुजूर एऊन रुजू जाले दोन वर्षे कजियानिमित्य दरबारी हैरान जालियावरी माहाराज राजश्री स्वामी कृपाळु होऊन छ १५ माहे सवाल सन हजार ११३२ सुहुरसन सलास अशरीन मया व अलफ ते दिवसी दरबार करून कजियाचा इनसाफ करावया कारणे हरदोजन दाईमुदई बोलाऊन आणून अग्रवादे यादो रखमाजी व देवाजी त्रिंबक यासि पूसिलें कीं तुह्मी माडतां त्यास तुह्माजवळ काही सनद मातबर आहे की काय त्यास मशारनिले बोलिले की परगणा जमा करून हुजूर आणावा आणि त्यास पूसावे ते सागतील त्यावरून कजिया निवाडावा त्याउपर पश्चमवादे बाबूराव व रामाजी यासि विचारिले याणी अर्ज केला की बिराना वादिया बोकील त्यासि आपले बाप रामाजी बावाजी याणी अवरगाबादेस वाद सागोन वादिया खोटा केला ते वेळेस फर्मान पेश अज जुलूस हासील केला आहे त्यामध्यें पेशजी दस्तूरखान निजामशाही होता त्याच्या महजराचा दाखला आहे तो फर्मान बमोहर हजरत ज्याहांपनाह आपणाजवह सनद मातबर आहे व त्या पूर्वी नवाब अमीरलउमराव शास्ताखानाचे वेळेस बिराना वादिया खोटा केला ते वेळेचा महजरर कुल परगणा व हमशाही देशकाचे शाहिदीचा आहे व आणीक हि सनदा मातबर आहेत त्यामधे आमचे व वादीमजकुराचे दाखले आहेत आणि वादेमजकूर तो आजितागाईत हे भाडण आपणासी हि भांडले च नाहीत पराव्या वादियाच्या भाडणामध्ये तमाम मोकदमानी व मातबर वतनदारानी शाईदी पूर्वी च दिल्ही आहे आणि आता त्याचे लेक व नातू आहेत त्या जमऐसे जीतर्‍हाचे घातेमध्ये गोळा केलिया त्याचा अपवड होईल तरी सनदा पाहून इनसाफ केला पाहिजे जरी सनदावरून इनसाफ करिता काही सदेह पडिला तरी मग परगणियास कष्टी करावे प्रतेक्ष दिवस असता दिवा कशास लावावा ऐसे बोलिले यावर अग्रवादियानी धाया घेतला की खामखाह परगणा आणिला च पाहिजे परगणा सागेल त्यास आपण कबूल असो ऐसा धाया घेतलियावर राजश्री स्वामीनी कुल परगणियाचे मोकदमास व हमशाही गावगनाचे पाटिलास तलब करून हुजरे व जासूद पाठऊन तमाम परगणाचे मोकदम बोलाविले होते ते बिहुजूर एऊन जमा जाले त्याउपर छ २२ माहे जिलकाद श्रावण बहुल नवमी गुरुवासर सन सलास अशरैन मया व अलफ सुहुरसन ११३२ ते दिवसी माहराज राजश्री स्वामीनी किले साताराचे मुकामी श्री कृष्णावेण्यासगम माहातीथाचे पचक्रोशीत धर्मसभा करून अष्टप्रधान व समस्तराजकार्यभागी व मातबर मातबर वतनदार बोलाऊन दरबार केला इनसाफ करावया बदल कुल देशक बोलाविला होता तो हि सभेमध्ये बैसविला आणि माहाराजसाहेबी स्वमुखे कुल धर्मसभेस लाहानथोरास बेताळीस पूर्वजाची व सत्याची व श्री ची शफत घातली की कोण्ही कोण्हाचा प्रतिपक्ष न करिता आपले सत्य स्मरोन रास्ती इनसाफ करणे ऐसी शफथ घालून इनसाफ धर्मसभेवर सोपिला त्यावरी सभानाइकानी हरदूजणास फर्माविले की आपल्या सनदा दाखविणे त्यावरी अग्रवादे यादो रखमाजी व देवाजी त्रिंबक यानी आणोन कागद दाखविले बिता।