लेखांक १९.

१५६० मार्गशीर्ष शुध्द ६

'' अज रख्त राजश्री बाबाजी जुंझारराऊ देशमुख तर्फे कानदखोरे द॥ बे॥ रुद्राजी त्रिमल कुलकर्नी ता। मा। सु॥ तिसा सलासीन अलफ. कारने साहेबाचे बंदगीस कतबा दिधला ऐसाजे. कुलकर्नाचे करकसा गोजावो व बाजी यामधी अपनांत लागले होते. ते साहेबी तिसरे तकसीम मा। टके १२० पैकी यादीदियाचा ब॥ टके २० देऊन बाकी टके १०० खाऊन व पाबाचे सेत मा। पैकी निमे व धानेबीचा पा ++ तिसरी तकसीम खाऊन असने व दिवान तसरीफ तिसरी तकसीम घेऊन असने. त्यास हरकती करी तरी साहेबाचा गुन्हेगार व पडिझडी तिसरे तकसीमेसीस कबूल असे. हा कतबा सही पेसजी निवाडियाचे कागद असतील ते रद कतबा सही.''

बिकलमु

गोही

बापूजी बापदेऊ                                   अंताजी
खासनीस देशमुख ता। मा॥                  गोही काळजी त्रिंबक
रेखोजी सरखो मु॥                              बोपोजी सर्जाराऊ
मोजे वाजल                                      देसमुख का। मावल
                                                      पा। पुने

तेरीख ४ माहे साबानु.

लेखांक २०.

१५६७ पौष शुध्द ४.

''अज दिवाण मसरुल हजरती राजश्री दादाजी कोंडदेऊ सुभेदार नामजाद किले कोंढाणा व माहालनिहाय ता। बाबाजी जुंझारराऊ देशमुख ता। कानदखोरे सु॥ सीत अर्बैन अलफ. तुवा एउन आह्मापासी सांगितले जे, आपले इनाम सेत सालाबाद मोजे अतुरलीस होते; ते अतुरली इनामती सरदेशमुखीस दिल्ही, त्या खाले ते सेत दिल्हे. ते से इनाम आपणास सालाबाद चालिले आहे. आपणास नफराई पडते. साहेबी मेहरबान होऊन, त्या सेताचा मुबदला आपणास सेत मौजे दापोडा देविले पाहिजे, ह्मणोन सांगितलें. तरी आह्मी तरफ मजकुरच्या तरफदारास लिहिले आहे जे, त्यास सेत अतुरलीस इनाम किती होते ते मनास आणौन, त्या दस्तेदस्त यास मौजे दापोडा एक सेत इनाम देणे ऐसे लिहिले आहे. ते देतील. ते सेत कीर्दी करून खाणे. तेरीख २ जिलकादी.''