(३७)
कितेका दिसां त्यांत एका मुलासी । नृपे लाविला वाद त्या यादवासी ।
सभा सर्व हांसे असा श्लोक केला । तुरा मोतियांचा दिल्हा त्या मुलाला ॥

श्लोक ।
वदतसे यदुराज अर्भका । न करि तूं बडबड जंबुका ॥
देयिन तुज प्रति असा धका । हगहगों भरसील भूमि कां ॥७८॥

(३८)
युधिष्ठिर विक्रम शालिवाहन शक । त्याहूनी महाराजा कित्तिनें अधिक ।
ऐसें बोलिला मूल एक । त्या मुलां माझारि ॥

यथा ।
युधिष्ठिर नांव अनन्वित हें परि देव म्हणे न शिरीं च धरूं ।
अण विक्रम शालियवाहन ही असमु शिणताहेतर् कीत्ति करूं ॥
परि रेवेचें तीर उलंधि च ना विजयश्री तया उभया करूं ।
अवतार तूं शाह तुझा महिमा शक हो असके न सकेत करूं ॥७९॥

(३९)
हेंत रुतु येका मुलें । वारण म्हणोन वर्णिलें ॥
तें महाराजें श्रवण केलें । हस्ती त्यास पैं दिधला ॥

यथा ।
हेमंत नव्हे अहिमन्मथवारण यासि ऐरावण तो हि न जोडे ।
हा सुटला गमतो जयराम दिशापतिदंति पुढें ये तो मोडे ॥
यणें चयें कमलें मुरगाळि वर्षतसे करसीकर थोडें ।
यास बुजोन च कीं पलताहेंत तातडिनें रविचे रथघोडे ॥८०॥