श्री.
ज्येष्ठ शु. ७ रविवार शके १७१५

विनंति उपरि. नवाबांनीं श्रीमंताकडील जबाब आला तो वाचून पाहते समई जवळ कोणी गृहस्थ होते. त्यांजला कोन्हेरपंत यांनीं पत्र वाचते समईचा प्रसंग विचारिल्यावरून त्यांनीं सांगितलें कीं “श्रीमंतांचें पत्र नवाब वाचीत होते, ते समंई नबाब हास्यमुखें वाचून वरचेवर हांसून बोलत होते. त्यांत मध्यस्तांनीं अर्ज केला कीं ‘पीर मुर्शद ! या पत्राचा झाडून मजमुन हजरतके खतका जबाब लेकिन् गुलामके उपर सब मारका ' याप्रा मध्यस्त अर्ज करित गेल्यानंतरही नबाब पत्रांतील मजमुन एक एक पाहून हांसत होते, याप्रा समीपचे गृहस्थाचे मुखें ऐकिलें. त्यावरुन लिंहिलें असे. साराश मध्यस्तांनीं सांगितलें त्यांत ‘पत्र वाचून हजरतीची मिजाज खफा;’ दुसरे वर्तमान, तेंच समयींचे, दुस-याकडून अंतरंगींचे याप्रा; यावरून यांतील कयास कसा तो पाहावा, रा छ. ६ जिल्काद हे विनंति.