श्री.
वैशाख व. ११ मंगळवार शके १७१५.

विनंति ऐमी जे -अमद अलीखान मुजफरूलमृलुक कडप्याहून येथें आले. मध्यस्ताची भेट हजर (त) ची मुलाजमत जाल्याचा तपशील पेशजी विनंति लिहिल्यावरून ध्यानांत आलें असेल, खान म।। र यांनीं मध्यस्नास सांगितलें कीं “खमम तालुकियांत सागवानी लांकडें बहुत आहेत. एक एक लाट बारा गजी, दहा गाजी, आट गजी याप्र।। लांबी, लपेटही त्याच अन्वयें याप्र।। लांकडे सागवानी व सिशाचींही आहेत ' हें सांगितल्यावरून मध्यस्तांनीं छ. २२ शवालीं नवाबास लांकडाचा अर्ज केला, खान म।। र ही जवळच होते. “खममहून लांकडें बेदरास नवे शहराकरितां आणावीं.” हा अर्ज मध्यस्तांनी केल्यावर नवाबांनीं उत्तर केलें कीं ' बारा गज लांबी लाट आणवयाच्या त्या छकड्यावर कांहीं येणार नाहींत”. मध्यस्त बोलले. “ दुरुस्त आहे. तख्ते करावे लागतील, तेव्हां असा मातबर चोबीना येईल. शिशाचीं लांकडेंही अशींच मातबर आहेत. तें ( तीं ) ही आणवावी. " इजरत बोलले. " सिशाचे लांकडाची इमारत दुरुस्त नाहीं " मध्यस्तांनीं अर्ज केला ‘बादषाही माहलास सिशाचे लाकडाचें काम शाहाज्याना ........( पुढे बंद गहाळ )