लेखांक ४४
श्रीरामप्रा

सौमित्राचे बाणी इद्रजित निकुबळे पडिला ॥ बाहु तयाचा सुलोचने प्रति सांगू पातला ॥ सुखसमेळीं सति असतां भुज द्वारि पडिला ॥ ओळखिला कर पतिचा जिव सुमतीचा घाबरला॥ हे अकस्मात विज माथा पडली की काय ॥ जशी गार जळाची पडता वीरुनी जाय । कशि गत जाहली प्राणनाथ मज सागा हो तुमची ॥ प्रौढप्रतापी देशधडी तुह्मी केली सुरचमुची ॥ सुलोचना पतिव्रता सुदरा दुहिता शेषाची ॥ इद्रजिताची काता गेली गुढी उभउन येशाचा ॥धृ॥१॥ घेउनी कागद दौत लेखणी भुजे पाशी बसली ॥ कळावा जी मज लिहुन काय गत कोठे ही घडली ॥ प्रेत करे त्या धरुनि लेखणी अक्षरे वर लिहिली ॥ निकुंबळे काळाचि उडि येउनि मजवर पडली ॥ वीर लक्ष्मणाचे बाणी पडले शीर ॥ रुढाची शकलें केली मारुन तीर ॥ शिर घेउन गेले आहे जेथे रघुवर ॥ स्मरण आहे जी भाष जाहाली येकाति तुझि आमुची ॥ वाट पाहात मी उभा राहिलो तव आगमनाची ॥ सुलोचना पतिव्रता ॥२॥ समजला लिखितार्थ मनी गौरीहर आठविला ॥ मृत्युलोकिची वस्ति आमुचा ऋणानुबध सरला ॥ सखीयानी भुज पतिने मजला सुळारि पाठविला ॥ उभा तिष्टतो धनी माझा गे बहुत वेळ जाहाला ॥ हे फोडुनिया भाडार वाटिले धन ॥ शुक साळोंख्या मयुरे दिलि सोडून । लिहिली भिती वर चित्रे करिति रुदन ॥ ह्मणति निर्मिले कोणी उपेक्षा का केली आमुची ॥ कोण कर्म वोढवले तुटली सुखसगत तुमची ॥ सुलोचना ॥३॥ बाहुनिया भुज सीबिके प्रयाण लके प्रति केले ॥ दशाननाने पाहुनि भुज लिखितार्थ वाचिले॥ ह्मणे अद्रुष्ट ह संकट कैचे वो घडले ॥ इद्रजीत सुत निधान माझे मृत्युपथा गेले ॥ हे मदोद  १