लेखांक २९७

                                                                                                      श्री                                                            १६४१ फाल्गुन शुध्द ४
                                                                                                                                                                             

राजमान्य राजश्री दताजी सिवदेव राजाज्ञा यासि आज्ञा केली ऐसि जे कृष्णाजी दादाजी व येसाजी सदादाजी प्रभु देशपांडे व कुलकर्णी ता। वेलवडखोरे ता। रोहिडखोरे याणी हुजूर येऊन विदित केले की ता। मजकूरचे देशकुलकर्णाचे व गावकुलकर्णाचे वतन पुरातन आपले आजे नरसो सास प्रभु यासि पुत्र नाही ह्मणोन त्यानी आपले तीर्थरूप दादाजी नरसिह यासी दत्तपुत्र चौघाचे साक्षीने घेऊन वतनास अधिकारी केले नरस प्रभु वारल्यावर दादाजी नरसीह वतनचा भोगवटा करीत आले त्याजवर औरंगजेब पातशाहाची राजक्रांत जाली त्याजमुळे वतनावरून आपले वडिल दादाजी नरसिह परागंदा जाले ते समई कैलासवासी सक्राजी नारायण सचिव याणी चदीस कैलासवासी माहाराजास लेहून पाठविले जे हरदु तर्फेचे देशपांडियाचे नकल जाले बेवारीस वतन आपल्या बाहाल करून द्यावे त्याजवरून माहाराजानी चंदीहून वतनाची पत्रे करून पाठविली त्यापासून आपले वतन पंडित मशारनिले अनभवितात आमचे तीर्थरूप दादाजी नरसिंह वतनावर आल्यावर आपणासि सचिवपत जबरदस्तीने कजिया करू लागले येविसी मानसिग मोरे सेनापति याजवळून माहाराजास विनती केली तेव्हा माहाराजानी कागदपत्र मनास आणून दताजीपत यासि आज्ञा केली त्याजवरून पत मशारनिले याणी पतसचिव यासि सागून याचे वतन यास देवितो ह्मणून हुजूर करार करून आह्मास हाती धरून लेकराप्रमाणे वतन द्यावे ते न करिता तुह्मी नरस प्रभूचे दतक न ह्मणवावे अफलाद ह्मणवावे तुह्मास तीन गावचे कुलकर्ण व मौजे कारी र्ता। मजकूर येथे घरजागा व दोन टकियाचे सेत देतो ते खावून असावे ह्मणोन आपले तीर्थरूप दादाजी नरसिह व येसाजी दादाजी यासि राजश्री नारो पंडित व पताजीपत बोलू लागले ते याणी न ऐकिले ह्मणून उभयतास कोडून जबरदस्तीने सदरहूप्रमाणे कागद लेहून घेऊन मागील कागदपत्र होते ते हिरून घेतले त्यास माझा वतनासी कज्या नाही तर मजला तीन गाव कुलकर्णाचे व घर सेता देतो ते घेऊन समजणे का ह्मणतात बेवारस वतन ह्मणून लेहून वतन करून घेतले ते समई चदीस चौकसी काय जाली तरी माहाराजानी कृपाळु होऊन मनास आणून पंडित मशारनिले यासि आज्ञा करून माझे वतन मजला बाहाला करून देविले पाहिजे ह्मणून त्याजवरून याचे कागदपत्र पेशजी मनास आणिता हे नरस प्रभू देशपाडियाचे दत्तक खरे राजक्रातामुळे वतनावरून परागदा जाले ते समई सक्राजीपतानी चदीस माहाराजास लिहिले तेथे चौकसी व्हावी तर दूर देश त्यात राजक्रातीचे दिवस राज्यास उपयोगी जो जे लेहून पाठविल त्यास तसे करून द्यावे असे हि होत होते याजवरून पाहाता या गरिबाचे वृत्तीचा लोभ सक्राजीपती धरून केले तुह्मास आज्ञा केली तेव्हा तुह्मी याचे वतन याचे स्वाधीन करवितो ह्मणून बोलून हाती धरून घेऊन गेला आणि याजवरी जबरदस्ती करून कोडून कागद लेहून घेऊन तीन गाव कुलकर्णाचे व मौजे कारीस सेत व घर देतो ते घेऊन खाऊन राहणे ह्मणून राजश्री नारोपडित सचिव व तुह्मी ह्मणता हे उत्तम नाही पडित मशारनिले याणी या गरिबाचे वृत्तीचा लोभ न धरावा येविसी तुह्मी त्यास सागणे ते सागून याचे वतन सोडून याच्या स्वाधीन करीत ते करणे याचा बोभाट फिरून हुजूर येऊ न देणे पंडित मशारनिले याच्या भिडेने याच्या वतनास इस्किल न पडे ते करणे छ २ जमादिलावल सु॥ अशरैन मया अलफ वतन सोडून देवन सुदन आसा