श्री.

लेखांक १३०.

१६९७ माघ शुद्ध ३.

राजश्री लक्षुमण अप्पाजी यासि :-
सुहूर सन सीत सबैन मया. ग्रहणाचे आधले दिवशीं धवशा व हरी फडके भेटले. शत्रूस बहुत आव आला. धवशा नव्हता तेव्हां मध्यम होते. हाली जबरदस्तीनें घाटाखालीं येऊन गांठ घालावी, हा त्यांचा विचार जाहला. सामान बहुत जहालें. तीस हजारापर्यंत जहालें. आमचे सामान थोडें. त्यांत भक्षावयास नाहीं. सबब बेदिल जहालें. कारनेल आठाची गोष्ट सांगतात व करितीलही. यशअपेश मनुष्याचे अधीन नाहीं. लोकदृष्टीनें आमची बाजू हलकी दिसते. लज्या रक्षील दुसरा उपाय नाहीं. अंगरेजाची व आमची बैदी करून, सेवट बरा दिसत नाहीं. आतां मुंबर्सहून कुमक यावयास दिवसगत पाहिजे, लढाई तरी दोन च्यार पांचा दिवसां अलीकडे पलीकडे होईल. धवशा आला नवता तें आह्मींच लढतों, ऐसी बराबरी होती सांप्रत ते भारी दिसतात. इंग्रेज थोडे, कसें होईल तें पहावें. उपाय काहीं सुचत नाही. जनराल व सारे अंगरेज शहाणे ह्मणोन वाटत होते; परंतु या वेळेस आमची फजिती जाहल्यास त्यांचीही जहाली. अबरूसी व प्राणासी गांठ आहे. अद्यापि आठ च्यार दिवस लागले तरी तुमची कुमक आल्यास व कांही लक्ष दोन तरी खर्चास आल्यास शत्रूचीं पारपत्यें होतील. नाहीं तरी मगची गोष्ट पत्रीं कशास ल्याहावी ? समजतच आहे. ते परिछिन्न गांठ घालितात. आमचे व अंगरेजी सामान बहुत थोडें. खर्चास नाहीं, याजवरून समजणें. अंगरेज जनरालास लिहीत असतां कांही तर्तूद न केली, हे बारभाईंचे पुण्य समजावें. दुसरे काही दिसत नाहीं. मसलत मारली असतां सर्वही गमावलें. तेव्हां आमचेंच अदृष्ट समजावें ! अत:पर काय वारंवार ल्याहावें ? आतां हिंमत सोडीन म्हटल्यावर परिणाम दिसत नाहीं. सर्व भरवसा चरणाचा आहे. दारू शिसेंही सामान पाठविल्यास कांही पाठवणें. आठच्यार दिवस त्याणीं दम खादला व मुंबईचें सामान आल्यास मोठेंच काम होईल. दोहींतून येक फडशा होईल. आतां लांबत नाहींसें दिसतें. जाणिजे. छ १ जिल्हेज, बृहस्पतिवार.

(लेखनावधि:)

खास दस्तुरी पत्र याच मजकुराचें कारनेलीकडे दिल्हे आहेत. तें ते जनरालाकडे पाठवितील. ते तुह्मांस देतील. पत्र मोकळें आहे. संशय येईल कीं, लखोटा फोडिला. तरी पत्र मोकळें दिल्हें आहे. जनराल यांणी वाचलें तरी चिंता नाहीं. बरेंच आहे. ह्मणोन मोकळेंच पत्र कारनेलीकडे दिल्हें. तें आगोदर पोंचलेंच असेल. हें पत्र दुसरें पाठविलें आहे. जाणिजे. छ मजकूर.

(लेखनावधि:)