पुर्‍या विशींत [ पूर्वे वयसि =पुर्‍या विशींत ] ( भा. इ. १८३४)

पुर्वणें [ पुर्व् १ पूरणे. पुर्वणं = पुर्वणें ] मरण पुर्वेल = मरणं पुर्व्येत ( कर्मणि ). हा धातू पूर् या धातूहून निराळा. ( धा. सा. श. )

पुष्प [ पुष्प = पुप्फ + ल = पोफल. पोफल = पुष्प (ज्ञानेश्वरी ) ] पूगीफल या शब्दापासून हि पोफल निघतो. ( भा. इ. १८३३)

पुसकन् [ पुस् पोसयति, पाद वगैरे सोडणें = पुसकन्, फुसकन्, फुसकुली ] (भा. इ. १८३४)

पुसणें १ [पुस्त = पुस्स = पुस किंवा पुस्त = पुत्थ = पुच्च = पुस] पुत्रः पितरौ पुस्तयति = पुत्र पितरांस पुसतो. पुसणें म्हणजे सन्मान करणें.

-२ [प्रोंच्छन = पुंछण = पूंसणें = पुसणें ] पुसणें म्हणजे घासून नाहींसे करणें. (ग्रंथमाला)

पुसपुसणें [ पृच्छ् = पुसपुसणें ] घरच्या गेष्टी पुसपुसून तिनें मला सळो का पळो केलें. येथें ही सबंध द्विरुक्ति आहे. ( भा. इ. १८३६ )

पुस्तपास्त [ बुस्त् to honour + बस्त् to enquire = पुस्तपास्त ) to enquire or pay respect.

पुळपुळीत [ पुल (पूर्ण न झालेलें धान्य, फोल) = पुळपुळोत] पुळपुळीत म्ह० अपूर्ण, अशक्त, भरींव नव्हे असा.

पुळुका [ पुलकः = पुळका, पुळुका ] पुळका म्हणजे रोमांच. अळुके-पुळुके या संयुक्त जोड शब्दांत हा शब्द येतो. (भा. इ. १८३५ )

पूड, पुडी [ पुडि (खंडने) = पुड, पूड ] पूड म्ह० वांटून केलेली बारीक भुकटी. (भा. इ. १८३६)

पूत [ पुत्र पहा ]

पूपी [ पूपिका (एक मधुर पक्वान्न) = पूपिआ = पूपी = पोपी ] (भा. इ. १८३३)

पूल [पूल् संघाते] दोनी तीरांचा संघात करणारा कृत्रिम रस्ता. (ग्रंथमाला)

पेंग [ प्र + इंग = पेंग. अप + इंग = पेंग ( अ लोप) ] ( धा. सा. श. )