टेवण [टेवण (अपभ्रष्ट ठेवण) = टेव (रूप, नखरा) ] ( सा. मं )

टोक, टोंक [ तोक्म = टोक्क = टोक टोँक, ]
मनुष्यान् रसान् रागान् गैधान् अन्नं चर्म गवां
वशां श्लेष्मोोदके तोक्मकिण्वे पिप्पलीमरीचे धान्यं
मांसं आयुधं सुकृताशां च ॥ १२ ॥

आपस्तंबीयधर्मसूत्र १-७-१०-१२
हरदत्तः उज्ज्वलायां :-

तोक्मानि ईषदंकुरितानि व्रीह्यादीनि.
तोक्मन् = मोड, त्यावरून टोंक
तोक्म = टोक्क = टोक, टोँक (भा. इ. १८३२)

टोकडा [ तोक (पोर) = टोक, टोकडा (लघुत्वदर्शक) टोकडा म्ह० पोरगा. (भा. इ. १८३५)

टोकडें [ स्तोक + ट ] ( तोकडें पहा)

टोंग १ [ तौंग्यं ( तुंगिमा ) = टोंग ] एक बाजूचा फुगारा.

-२ [ तौग्यं ( तुंगत्व) टोंग ] उंचवटा. पागोट्याचें टोंग म्हणजे अस्थानीं उंचवटा.

-३ [ तुंग: = टोंग ] उंचवटा.

-४ [ तौंग्र्यं = टोंग ] उंचटपणा.

-५ [ तौंग्यम् = टोंग ) Prohiberance

टोंच [ त्रोटि = टोंटि = टोंच ] पक्ष्याचें तोंड. (भा. इ. १८३७)

टोचणें [ तोदन = टोचणें. द = च ] ( भा. इ. १८३४)

टोणगा [ १ तर्णकः = टोणगा. अ = ओ ] तर्णक = टणक.

-२ [ स्तुनकः (बोकड ) = टोणगा ]

-३ [ तर्णक (young one) = टोणगा. अ = ओ ] a young of buffalo.

टेणिपा [ स्थूलात्मा = टोलप्पा = टोणपा ] स्थूल मनाचा, मूढ.

टोणा [स्थूणा = ठोणा = टोणा ]

टोप [ स्तुप उछ्राये । स्तुप म्हणजे उंच बांधलेली इमारत. स्तुप एव स्तोपः । स्तोप = टोप ]
टोप म्हणजे बौद्धांचें उंच देऊळ. स्तुपः उछ्रितं शिखाभूतं अंगं (माध्यंदिनीय वाजसनेयसंहिता, महीधरकृत वेददीप २५-२) मस्तकावर ठेवण्याचें वस्त्रविशेष. टोप शब्दाचें स्त्रीलिंग टोपी. (भा. इ. १८३३)

टोपरा [ तूपरः = टोपरा ] बिनशिंग्या बैल.

टोपी [ टोप पहा ]

टोलवणें [ तर्जनं = टलअणं = टोलवणं ] (भा. इ. १८३४)

टोलवाटोलव १ [ तुल् १ संभ्रमे ] ( धातुकोश-टोलव १ पहा)

-२ [ तूलिमन् = टोलव. द्विरुक्तीनें टीलवाटोलव ]
टोलवाटोलव म्हणजे आंगाबाहेर टाकणें.

टोला [ तूल: = टोला ] टोला काठीनें लांब फेंकणें.