रंडीबाज [ रंडाभाज् = रंडीबाज ] बाज हा फारसी शब्द भाज् या संस्कृत शब्दापासून निघाला आहे किंवा त्याचा सहोदर आहे.

रताळू [ रक्तालुः = रताळू ]

रती [ रक्ति (गुंज १’७५ ग्रेन ) ] (भा. इ. १८३२)

रद, रद्द, रद्दी [ रद् १ भेदने. रदः = रद, रद्द, रद्दी ] रद्दी कागद म्हणजे फाडलेले, टाकून दिलेले कागद. ( धा. सा. श. )

रपरप, रपारप [ रपि शब्दे ] (ग्रंथमाला)
रमारमी ( रम् to pause, stop, loiter : रमः + रमिः = रमारमी ] stopping and loitering किती रमारमी केली तरी कर्ज फेडलेंच पाहिजे. रमारमी करून कसातरी निसटलों.

र र करणें [ री ९ गतौ. रेरीयते = रेरे = रर करणें म्हणजे अत्यन्त मंदगतीनें शिकणें ] रेरे करीत शिकतो. ( धा. सा. श. )

रश्शी [ रज्जु = रस्सू = रस्सी. रशना = रसआ = रस्सी.
रश्मि = रस्सि = रस्सी ] तिसरी व्युत्पत्ति विशेष ग्राह्य तिन्ही खर्‍या. (भा. इ. १८३६)

रसोई [ रसहूदिका = सरहूईआ = रसोईआ = रसोई ] षडरसांचा जो पाक म्हणजे सूद ती रसोई. सूद म्हणजे शिजवणें, पाक (भा. इ. १८३७)

रस्ता देणें [ दतवर्त्म = रस्ता दिलेला ] हा प्रयोग संस्कृतांतून आला आहे.

रस्सा १ [ रस्यः = रस्सा ]

-२ [ रसक: = रसा ] रसक म्हणजे मांसाची आमटी, soup. ( भा. इ. १८३६ )

रस्सी [ रश्मि = रंसि = रस्सी ] (भा. इ. १८३२)

रहाट [ अरघट्ट = रहाट, लाट ]

रहाटागर [ अरघट्टाग्रहारः = रहाटागर ]

रहाणें [ ली ९ श्लेषणे. लयनं = रअणें = रहणें = रहाणें-राहणें ] लयन म्हणजे वास करणें, वास करण्याचें स्थान.
रहाणें हा मराठी धातु ली-लय् ह्या संस्कृत धातूपासून निघाला आहे ह्यांत संशय नाही. ( भा. इ. १८३६)