डावली १ [ दात्रम्, दात्रः, दात्री ] ( डाव ५ पहा)

-२ [ दर्वी = डवली, डावली ] दर्वी म्हणजे लाकडी पळी. मांजराच्या पंज्याला हि साम्यानें डावली म्हणतात. रेफाचा विपर्यय.

-३ [ङ्वालिः (ड्वल् १० मिश्रीकरणे) = डावली ]

डाह [ दाह: = दाहा, दहा, धा. दाह = डाह ] (भा. इ. १८३४)

डाहद [ दात्यूह = डाहद ] जलकाक. ( भा. इ. १८३७)

डाहळा [ लाङ्गल: = डागळा = डाअळा = डाहळा ] नालिकेरस्तु लाङ्गली (अमर). लांगलवत् शाखा अस्य लांगली ( क्षीरस्वामी). डाहळी म्हणजे लहान फांदी. (भा. इ. १८३४)

डाळ, डाळें [ दाल = डाळ, डाळें ] (भा. इ. १८३२)

डिंक [ दिग्ध ] ( डीक पहा)

डिघी [दीर्घिका = डिघिआ = डिघी ] विहीर

डिचका [ डित्थकः = डिचका ]
श्यामरूपो युवा विद्वान्सुंदरः प्रियदर्शनः ।
सर्वशास्त्रार्थवेत्ता च डित्थ इत्यभिधीयते ॥
मराठींत डिचका म्हणजे शहाणा. (भा. इ. १८३४)

डिच्या [ डित्थ = डिच्च = डिच्या (लघुत्वदर्शक, अल्पीभावदर्शक) ] डिच्या हें लहान मुलाचें आवडतें नांव. (भा. इ. १८३३)

डियो ! [दृष्ट्या !=डियो !] डियो हा हर्षदर्शक उद्रार आहे.

डिवडिव करणें [ दिव् to lament. देवति = डिवडिव करणें ] To be vexed.

डीक [ दिह्-दिग्ध unguent = डीक, डिंक ]

डुक [द्रुह (ध्रुक्=द्वेष) = डुक] त्याच्या पोटांत माझ्याविषयी डुक आहे म्हणजे द्वेष आहे.

डुकर [ डुःकर = डुकर ] डु: डु: शब्द करणारा प्राणी. (भा. इ. १८३२ )

डुक्का [ दौष्कः ( दोश्चरति दौष्कः ) = डुक्का ] दौष्क म्हणजे रात्रिंचर, लक्षणेनें चोरून काम करणारा, लुच्चा.

डुचक [ दुष्कृत = डुसकिअ = डुचकिअ = डुचक (का- की-कें ) ] (भा. इ. १८३४)

डुडळ [ डुंडुल: = डुडुळ, डुडळ] घुबड. (भा. इ. १८३४)

डुरकणें [द्रेकृ शब्दे । द्रेक् = डिरक्. धातू द्रोकृ असा असावा. द्रोक्= डुरक्] डुरकणें म्हणजे बैलाचा शब्द. (भा. इ. १८३४)