ढ

ढ १ [ढः (कुतरा) = ढ ] मराठींत ढ म्हणजे मंदबुद्धि.

-२ [ ढः निर्गुणः इति एकाक्षर कोशः ] ( भा. इ. १८३४ )

ढकणें [ दक्ष् १ वृद्धौ ] ( धकणें पहा)

ढकलणें १ [अधःकलनं = ढकलणें ](भा. इ. १८३६)

-२ [ अधिकृ = ( अ लोप ) ढिकरणें = ढिकलणें = ढकलणें ] त्याला त्यांनीं न्यायाधिशापुढें ढकलला = तैः सः न्यायाध्यक्षस्य पुरतः अधिकृतः (भा. इ. १८३४)

ढक्का [ धक्क: ] ( धक्का पहा )

ढंढण [ ध्वन् १ शब्दे-दंध्वन्य = ढंढण (धा. सा. श.)

ढण् ढण् ढण् [ ध्वन् ध्वन् ध्वन्]

ढपसें [द्रप्स (ताक) = ढपसें ] (भा. इ. १८३३ )

ढब्बू १ [ अधिभूः (स्वामी, नायक) = (अलोप) ढिबू= ढबू] पुढारी माणूस.

-२ [ अधिभू = ( अ लोप) ढिबू= ढबू = ढब्बू ] ढब्बू म्हणजे मोठा माणूस, त्यावरून लठ्ठ, आयदी. (भा. इ. १८३४)

-३ [ अधिभृ master, superior = ढब्बू ] अधिकारी वरिष्ठ म्हणविणारा.

-४ [ लठ्ठ पैसा तो ढब्बू (पैसा)] (भा. इ. १८३४)

ढमण्णा [अधमर्णः = ( अ लोप) ढमण्णा] ढमण्णा म्ह० दरिद्री, गरीब, देणेदार. (भा. इ. १८३४)

ढवळ [ दवृ अंगीकारे. द्वर = ढवळ. द्वराद्वर = ढवळ ] ( धा. सा. श.)

ढवळाढवळ [ दवृ to appropriate अंगीकारे. द्वरः= ढवळ. द्वराद्वर = ढवळाढवळ ) appropriation and nonappropriation meddling.

ढवळार [ धवलगृहं (राजवाडा) = ढवळार ] ढस [ धासस् ] (धस पहा)

ढांचेंढुचें [ ध्वस्तंध्वस्तं = ढाचेंडुचें ] ढाचेंढुचें म्हणजे मोडकें, अद्वातद्वा.

ढापण १ [धापनं = ढापण ]

-२ [ अर्प् १०. अध्यर्पण = ढप्पण = ढापण = मडक्यावर ठेवावयाचें झांकण ] ( धा. सा. श.)

ढाराढूर १ [ द्रायंध्रायं = ढाराढूर. द्रै स्वप्ने व ध्रै तृप्तौ ]
ढाराढूर म्हणजे निद्रैंत तृप्त असणें अशा प्रकारें (क्रियाविशेषण).

-२ [ द्रै + धु किंवा द्रा + धु. द्रै - द्रा (निजणें) धु (स्थैर्य, निश्चळ असणें) = ढाराढूर] to be fast sleeping

ढाल [ दारु ] ( दाल पहा)