पै॥ छ २३ रजब सन                                                 लेखांक १५३.                                                      १७०२ ज्येष्ठ व॥ ३.          
इहिदे समानीन.                                                             श्री.                                                                 २० जून १७८०.                                                                               

पु॥ राजश्री कृष्णराव स्वामींचे सेवेसीं:-
विनंति उपरी. राजश्री परशरामपंत फौजसह त्या प्रांतीं गेले. त्यास, आपले तालुकियास इजा लागली असेल, अगर लागेल, ऐसा नवाबबहादूर यांचे दिलांत अंदेशा आला, ऐसें तुमचे लिहिण्याचे भावावरून समजलें. त्यास, नवाबबहादर यांसीं व सरकारासीं पकी दोस्ती जाली; सलाहतदबीर सर्व एक. तेथें क्षुलक अशा गोष्टी कशा घडतील ? त्यांचा तालुका तो आह्मी आपलाच जाणतों. दुसरे कोण्हाचा उपसर्ग होऊं लागल्यास तरफैन रखवाली होत असावी. उपद्रव होऊं लागल्यास मग दोस्ती ते काय ? अशा गोष्टी इकडून सर्वथैव होवयाच्या नाहींत. तुह्मीं येविशीं नवाबबहादराची पकी खातरजमा करावी. एक वेळ आह्मी स्नेह ह्मटला तेथें चाल कसी पडती याचा आजमाईष नवाबसाहेब यांस अदियाप नाहीं. बरें ! सलाहतदबीर एक, तेव्हां अईंदे इकडील दोस्ती कसी हें जहुरांत येईल. वारंवार ल्याहावें ऐसें नाहीं. भाऊ यांस फौजसह छावणीस आणविले. र॥ छ १६ जमादिलाखर हे विनंति.