र॥ छ ९ जमादिलावल.                                            लेखांक ११०.                                                      १७०२ वैशाख शु।।११.
समानीन.                                                                   श्री.                                                                   १४ मे १७८०.                                                                                 

बहुत दिवस गुजरले, आमेहरबांकडून खत येऊन खुसी होत नाहीं. त्यास दोस्तीचें अलमांत ऐसें नसावें. हामेश खत-किताबतीचा सिलसिला ज्यारी असोन, आपली खैर खुसी कळवीत जावी, हें यखलासास लाजम आहे. आमेहेरबांचें जाणें ताहाल चेनापट्टणप्रांतीं होत नाहीं. आजपावेतों इंग्रेजास चहूंकडून ताण बसोन आयास यावे. भोंसले मातबर फौजनसीं कटकाच्या जिल्ह्यांत पोहचले. बलकी इंग्रेजाचे तालुक्यांत हांगामा सुरू केला असेल. सरकारच्या फौजा व सरदार यांची व कर्नेल गाडद याची दररोज लढाई होत आहे. घेराघेरीमुळें इंग्रेज बतंग केले. चालून आले, तेथें निभाव होईना व सरदारांपुढें मुकाबिल्यास कायम न रहावें, व गिराणीही न्याहायत जाली, सबब इंग्रेज माघारें सरून बडोद्याचे आश्रयास गेले. बिलफैल आमेहरबांकडून ताण बसावा, इतकाच तवकुफ. त्यास, मसलहतीवर नजर देऊन, जूद चेनापट्टण तालुकियांत जाणें होय तें घडावें. राव सिंदे यांचे पत्राची अटकाव असलिया तेंही जलदच येईल. पत्राविसीं रावसिंदे यांजकडे बहुत वेळ कलमीं केलें. लेकिन, राहाच्या खलशामुळें निभाव होत नाहीं. हमेश हारकारे लुटले जाऊन सडे येतात. त्यास, मोठी मसलत तटून रहाणें मुनासब नाहीं. रावसिंदे यांचें पत्र येतांच आमेहरबांकडे पोंहचावीत असों. ये बाब खातरजमा असावी. इंग्रेजाचे तंबीची मसलत उमदी हरवख्त तदबीर होऊन नमुदांत यावी. हे सलाह नेक, यांजकरितां मसलहतीस मदनजर राहून, चेनापट्टणच्या जिल्ह्यांत सरंजाम सुधां (द्धां) जूद पोंहचून, तालुका ताख्त व ताराज करावा. सर्व दरजे वरातम आसाहेबाचे दिलनिसीन आहेत. कलमीं करावें ऐसें नाहीं. ममईकर इंग्रजांनीं कोंकणच्या सरहदेंत शोखी केली. सबब सरकारची जमीयत जाऊन त्यांस तंबी करून कतल केलें. जरबा पांच चार होत्या, त्या लुटून आणिल्या. मुफसल कृष्णराव नारायण यांस लिहिलें आहे, ते जाहीर करतील. ह्मणोन हैदरअल्लीखान यांस नानांचें नांवें पत्र.