पत्रांक २७.

इ. स. १७६६ फेब्रुवारी, मार्च                                                श्री.                                                              १६८७ फाल्गुन

पुरवणी^१ राजश्री नारोपंत नाना गोसावी यांसिः-
दंडवत विनंती उपरी. तुह्मी ऐवजाची काळजी न करावी. सर्व संशय दूर करून कोठें न गुंतता मजल दर मजल सत्वर येऊन पोहोचावें. भेटीनंतर सर्व खुलासे परस्परें कळोन सर्व गोष्टी मनोदयानरूप होऊन येतील. आपलें आमचें पूर्वी वचन-प्रमाण जालें त्या अन्वयावर व येथून वरचेवरी आपणास लिहीत गेलों त्यावरून आपण चार रु।। कबूल करून सरदारीचा बंदोबस्त केला, ऐसें असतां हाली (हल्लीं) तुम्हासीं दुसरा प्रकार करूं हें आपल्यातरी चित्तांत येते कीं काय ? असो. अतःपर काडीमात्र द्वइतार्थ न धरितां जलद येणें व्हावें. वरकड येथील कितेक अर्थ राजश्री विश्वासरावजीस सांगितले आहेत. त्यांचे लिहिल्यावरून कळेल, आमचे^* व आपलें पूर्वी वचन आहे तेच जानावें. द्वयतार्थ किमपीही न मानावा. आमचे पक्षास किमपीही अंतर होणार नाहीं. हाच निश्चय जानावा. आनि सत्वर यावें. भेटीअंती-सर्व उत्तम तेंच होईल. बहुत काय लिहिणें हे विनंती.