गुंतोळ [ कुंतल ] (गुंतळ पहा)

गुदखीळ [ प्रायुजो गुदकीलः स्यात् ॥ (केयदेव-पथ्यापथ्यविबोध). गुदकील = गुदखीळ ] ( भा. इ. १८३४)

गुदगुली १ [ गुद गुर्द क्रीडायाम्. गुदगुर्दिका = गुदगुली ] तो मला गुदगुल्या करतो म्हणजे खेळानें खाकेंत हास्योत्पादक स्पर्श करतो.

-२ [गुदगूर्दिका = गुदगुली. गुद and गूर्द to play, to sport ] पोटाला गुदगुल्या करणें.

गुपचुप [ गुप रक्षणे व चुप मंदायां गतौ ] (ग्रंथमाला)

गुपचुप् [ गुप्] ( धातुकोश-गुप पहा )

गुबा [गुर्बः = गुब्बा = गुबा. गुर्व उद्यमने ] पोटांत गुबा धरला आहे म्हणजे पोट उंच झालें आहे, फुगलें आहे.

गुब्बा [ गुर्वः ] (गुवा पहा)

गुरगुज [ (गृज् शब्दे) गुरगृज् = गुर्गुज, गुरगुज (वाद्यविशेष ) ] गृचा अभ्यास ज व्हावयाचा परंतु एथें ज न होतां ग चा अभ्यास झाला आहे. मराठींत अभ्यासाचीं अशीं उदाहरणें आहेत.

गुरगुरित् [ गुर्व to be elevated = गुरगुरित (पोळी वगैरे) ]

गुरम्यांव [गुर शब्द + मीम शब्दे=घुरम्यांव, गुरम्यांव] the purring new of a cat.

गुरूं १ [ नव्या व जुन्या मराठींत रूं प्रत्यय र्‍हस्वत्वदर्शक आहे. जसें:- वत्स = वास = वासरूँ ( लहानगें वत्स). महिषी = म्हैस = म्हसरूँ ( लहानगी म्हैंस ). तसें:- गौ = गु = गुरूं (लहानगें जनावर). संस्कृत समासांत गु हें रूप येतें.] (स. मं. )

-२ [ गुतर = गुअर = गुरुं = गोरूं (ज्ञानेश्वरी ) = गुरूं ] ( रूं पहा)

गुर्गुज [ गृज् १ शब्दे. गुरगृज = गुर्गुज (वाद्यविशेष)] ( धा. सा. श.)

गुर्मी [ कु + उर्मिः = गुर्मी ] वाईट ऊर्मी. ऊर्मीगुर्मी म्हणजे चांगले वाईट विकार.

गुलकंद [ गुल + कंद = गुलकंद. ] गुल म्हणजे गूळ व कंद म्हणजे गोळा, फुगलेला पदार्थ. (भा. इ. १८३४)

गुलफणें [ लुप् ४ विमोहने ] गो (भाषा) व लुंपन म्ह० लेप होणें. गुलफणें म्हणजे तोतरें बोलणें. ( धा. सा. श.)

गुवेलें [ गूधचेलं = गुएलें = गुवेलें ]

गुवेलें-रें [ गूधवस्त्रं = गुवरें-लें ]