कोल्हैर [ कुलालगृहः ] ( ज्ञा. अ. ९ पृ. ८४ )

कोवळें [ कोमल =कोंवळ = कोंवळं = कोवळें-ळा-ळी ] (ग्रंथमाला)

कोंवार [ कुमारी ] ( कुंवारी पहा )

कोवारीण [ कौमारिणी = कोवारीण (५-१-१२९ ) ]

कोशिंबीर १ [ कौक्षिंभरिका = कोशिंबरी = कोशिंबीर ] कुक्षिंभर म्ह० पोटाची कूस भरणारा-री-रें. कोशिंबरी म्हणजे पोटाच्या कुशींत कोठें तरी अल्पस्वल्प स्वादार्थ भरलेलें अन्न.

-२ [कुक्षिंभरि: = कोशिंबीर] पोटांत मजेखातर भरण्याचें अन्न.

कोशोंबीर [ कुक्षिंभरि: (भाजी) = कोशींबरी = कोशिंबीर] पक्वान्न खाऊन तुटुंब पोट भरल्यावर कुशी भरण्यास साधन होणारे चविष्ण पदार्थ.

कोशेटा [ कोशकीटक = कोशइटअ = कोशेटा ] (भा. इ. १८३३)

कोहळा [ कुंभफला = कंहअळा = कोहळा. कुष्मांडिका कुंभफला ॥ राजनिघंटुः ॥ ] (भा. इ. १८३७)

कोळ [ कुल् १ संघाते] कोळ. चिंचेचा केळ म्ह० चिंचेचा एके ठिकाणीं जमविलेला गीर. ( धा. सा. श.)

कोळपणी [ कल्पनी (कात्री) = कळपणी = कोळपणी]

कोळसा [(वैदिक) कूल् = जळणें. कूलिश = कुलिशः= कोलिसा = कोळसा ] कोळसा म्ह० जळणारा लांकडाचा विकार. (भा. इ. १८३३)

कोळिस्ता [ कोकिलाक्षः = कोइलाक्सा = कोलिस्ता ]

कौटाळीण [ कौटिल्यः = कोटिला = कौटाळ ] कौटाळचें स्त्रीलिंग कौटाळीण.

कौळी [क्रोडा] (कवळी २ पहा)