जाचणें [(जसु ताडने) जासयति = जाचणें ] सासू सुनेस जाचते = श्वश्रूः स्नुषां जासयति. जाच ( नाम ) = जासः (भा. इ. १८३७)

जा जा [द्यै १ न्यक्करणे. द्यायाः = जाजा ] जा जा, गरज नाहीं जा = द्यायाः, कारणं न वर्तते.

जाजू [ जायुः ( औषधं ) = जाजू ] तो कांहीं तरी जाजू करून, रोग बरा करतो. जाजू म्हणजे औषध.

जाड [ जड एव जाड: = (हलक्याच्या उलट ) ] (भा. इ. १८३२)

जाण [ जज्ञान = जणाण = जाण ] जाण म्हणजे ज्याला ज्ञान होऊन गेलें आहे तो. हा शब्द जुन्या मराठींत व सध्यांच्या बोलण्यांत येतो.

जाणता [ जानत ] (सुजाण पहा)

जाणावणें [ ( ज्ञा ) जाज्ञायते = जाणावणें ] वारंवार समजाविणें. (भा. इ. १८३६)

जाणो [ ( जानु + उ ) जानू = जाणो ( आश्चर्यप्रश्ने) यथानु = जणु (औपम्ये) द्याश्रय-१-३२ ]

जातर् [जातु = जातर्] जातु दुग्धं पिब = जातर दूध पी. जातु नाम एकवारम्. (भा. इ. १८३४)

जातीचें-चा-ची [ जात्य = जातिज = जातीच (चा- -ची-चें) ] जात्य म्हणजे कुलिन.

जातें [ यंत्र = जंतं = जातें ]

जादू [ यातु (जादू) = जादू ] यातुधान म्हणजे जादूगार ( ऋग्वेद १-७-३५-१० ) शंकर पंडित यानें हीच व्युत्पत्ति दिली आहे.

जानपछान १ [ ज्ञानप्रत्याज्ञान = जानपच्चाञान = जानपछान ] (भा. इ. १८३४)

-२ [ ज्ञानप्रज्ञान = जानपजाण = जानपछाण-न ]

जानवसा [ यज्ञवास्तु = जञ्ञवासा = जानवसा ] वर्‍हाडी लग्नरूपी यज्ञ करण्यास ज्या घरांत उतरतात तें घर. (भा. इ. १८३४)

जानोसा [ यानवासक = जानवासक = जानोसअ = जानोसा ] प्रवासांत व्याह्यांना रहावयाला दिलेली जागा. (स. मं.)

जाब [ जल्प् १ व्यक्तायांवाचि. जल्प = जाब ] ( धा. सा. श. )

जाभाड [ जृंभा + अस्थि = जांभा + अठ्ठि = जांभा + हड्डिि = जांभा + हाड = जांभाड = जाभाड ] (स. मं.)

जांभूळ [ जंबूफल = जांभूळ ]