खंमीर - शौरसेनींत कश्मीर या शब्दाचें कम्हीर असें रूप होतें. हकार ककराला जुडून खमीर, खम्मीर वगेरे रूपें तदनंतरचीं; ख चा केवळ ह होऊन हमीर झालें. हमीरचें हंमीर. प्राकृतिक हिंदी भाषा सुरू झाल्यावर हम्मीर झाला. तेव्हां त्याचें नांव प्राकृतिक आहे ह्यांत नवल नाहीं. (भा. इ. १८३२)

खर - खरा. खा न

खरग - खर्ग (गेंडा) - खर्ग. खा इ

खरगांव - खर (गाढव) - खरग्रामं. खा इ

खरगोण - खर्ग (गेंडा) - खर्गवनं. खा इ

खरजाई - खरुजाया (पार्वती) - खरुजाया. खा म

खरड - खरटकं (कथील) - खरटकं. खा नि

खरडा - खर (गाढव) - खरवाटः खा इ

खरडी - खरटकं ( कथील) - खरटिका. ४ खा नि

खरडें - खरटकं ( कथील ) खरटकं. ३ खा नि

खरदें - खर (गाढव ) - खरपद्रं. ४ खा ई

खरवाड - खर ( गाढव ) - खरवाटं. २ खा इ

खरसाणें - कृषाण (शेतकरी ) - कृषाणकं. खा म

खरसी - खराश्वी (मोरशेंडा). २ खा व

खराणी - खर ( गाढव) - खरवनी. खा इ

खरूडें - खरु (घोडा ) खरुवाटं. खा इ

खर्डी बारी - खरुवाटिकाद्वार. खा प

खर्वड - खर्वट (पर्वतपादग्रामं ) - खर्वटं. २ खा नि

खर्वडी - खर्वट ( पर्वतपादग्रामं) - खर्वटिका. खा नि

खलाणा - खलधान ( खळें) - खलधानं. खा नि

खलाणें - खलधान (खळें). खा नि

खवसी - खर्वर ( कडवा वाल) - खर्वरकर्षा. २. खा व

खळद - खल ( धोत्रा ) - खलपद्रं. खा व

खाकुर्डी - कर्कराटु (करढोंक) - कर्कराटिका. खा इ

खांचणे - खंजनं ( मोहरी ) - खंजनं. खा व

खाजोळी - खर्जु ( धोत्रा). खा व

खाजोळें - खर्जु (धोत्रा) - खर्जुपल्लं. खा व

खांड - खंड ( ग्रामं ). मा