आता पाणिनीचा पहिला व दुसरा लुङ् परामशार्थ घेऊ. पहिल्या लुङांत अम् व म; स तम् त: त् ताम् उस् किंवा अन् असे प्रत्यक्ष प्रत्यय आहेत. दुसऱ्या लुङांत अम् आव आम; अस् अतम् अत; अत् अताम् अन्; असे परोक्ष अजादि प्रत्यय आहेत. दोन्ही प्रकारातील काही धात्वंगे पूर्ववैदिक यङ् किंवा यङ्लुक् किंवा लिट् यांचे संक्षेप आहेत, काही धातू साधे निर्भेळ आहेत. पाणिनीने दोहोंची खिचडी एकत्र केलेली आहे.

येणेप्रमाणे परोक्षाकरता असे दिसून आले की, पाणिनी ज्याला लुङ् म्हणतो तो वस्तुत: पूर्ववैदिक यङ्, यङ्लुक्, सन्नन्त, लेट् व साधे धातू यांचा लङ् आहे. येथेही धातूंची पाणिनीय पहिला व दुसरा लुङ् निर्भेळ साधी अंगे तुरळक सापडतात. बहुतेक भरणा मिश्र अंगांचाच आहे.