[६५]                                                                  ॥ श्री ॥                                           ३१ मे १७५७.

पु॥ तीर्थस्वरूप रा॥ राजे जीवनराव वडिलांचे से॥: -

विनंति श्रीरंगपट्टणधी खंडणी आली; परंतु वसूल न जाला. ठाणीं घेतलीं ते सरकारांत पैका वसूल होवेंतोंवर राहिलीं तीं राखिलीं पाहिजेत. फौज मातबर पंधरा हजार या प्रांतांत ठेऊन संस्थान मजकूर व चितलदुर्ग वगैरे पाळेगारास दबाव रहावा. सिरये प्रांतीं नवाबाचे तेथें दिलावरखान आहेत. गांव खेडीं वगैरे चहूंकडे पाळेगारांनीं दबाविलीं. दिलावरखा आपले पोटास व शिबंदीसच बेजार झाले. त्यास एखादें ठिकाण रहावयास देऊन सरकारची फौज शि-यांत ठेवावी; मातबर सरदार ठेवावा. सरकारांत पंधरा लाखाची जागीर परशरामपंत जिवंत असतांच समसामजंगांनी करार केला. त्यास बारा लाखाची जागीर गुंजोटी वगैरे व बालाघाट, हरदापुर व व-हाडांत महाल नेमून यादी लिहिली. ते चौकशी व वसूल तुह्मीं लिहून पाठविल्यावर सेरहसल असल्यास घेतली जाईल. बाकींत शिरें घ्यावें. ह्मणोन विस्तारें परशरामपंत^१३९ जिवंत असतां हुजूरची आज्ञापत्रें खासदसखत व माझीं पत्रे आज्ञेप्रें।। र।। जालीं. सबब जें लष्कर दूर; शि-याचा जबाब येईल तोंवर येथें राहणें कसें होतें ? बद्दल जातां मार्गे फौजेसहित मातबर सरदार ठेवितील, शिरें घ्यावयास मुरारराव वगैरे टपलेच आहेत; यास्तव ठाणीं राखावयासी, सरदार रहावयास, जागा उपयोगी पडेल; जाग्यांत ऐवजवसूली काहींच नाहीं व ठिकाणहि मातबर नाहीं; परंतु, आब हवा मात्र कांहींसी बरी व या प्रांताच्या ठाण्यास जवळ, यास्तव घेणें जरूर^१४० आलें. ह्मणोन लिहिलें^#. अशास समसामुद्दौला ह्मणों लागले जे श्रीमंताचा आमचा करार मदार जाला असतां, वर्षास विजापूर सुभ्यांतील ठाणींठुणीं गांव घेतच असतात. यंदा आलमले वगैरे व लीकोट परगण्यांतील मुद्देबिहाळ वगैरे व आणखी कितीक ठाणीं घेतलीं. त्यामध्यें मुलकांत बदनुका दिसोन येते. जे हे ह्मणतात, श्रीमंताचा आमचा स्नेह आणि करारमदार जालेत आणि श्रीमंत वर्षास गांव ठाणीं घेतच असतात आह्मांस तव कोहे^१४१ ने श्रीमंताची फौज हमेशा त्या सुभ्यांत फिरती. कोण्ही आमच्या ठाण्याठुण्यास उपद्रव देईल त्यास तंबी करून ठाणीं आमचे तालुकदाराचे स्वाधीन करावी. तें एकीकडेच राहिलें. आपण ठाणीं घालितात.