परतून नवाब महमदल्लीखानानी अकार्णीक त्या राजावरी फौज पाठऊन तंजाउरचें राज्य आक्रमिले, ते फार अनुचित केलें, तंजउरचा राजानी इस्तकबिले पासून केला उपकार समग्र नवाब विसरू कृतघ्न जाहले. करितां तंजाउरच्या राजानी उतम रीतीनें नवाबासी व आमचे इंगरेज सरकारासहीं केल्या स्नेहास्तव याक्षणी तुह्मी चन्नपटणचे अधिकारास जाऊन नवाब महमदल्लीखानाकडून, ते राज्य माघून घेऊन तंजाऊरचे तुळजामहाराजास देणें. ह्मणून निश्चयेकडून निरोपून लाट पिकेट साहेबास पाठविले. लाटपिकट साहेब चन्नपटणास पाऊन विलायतीचे कोरटाफडिरक्टरचे हुकुमा प्रमाणे, नानाविध उपायानें नवाबाकडून तंजाउरचे राज्य घेऊन आपण तंजाउरचे किल्यास पाऊन नवाबाकडील यणें होतें ते, उठऊन तंजाउरचें राज्य व किल्ला हीं तुळजामहाराजास वोपून परतून तक्तनिशाने केले. तेव्हां तुळजा महाराजानी इंग्रेज सरकाराचे थेरवास नीतीस हीं, त्यानी दयेयुक्त केल्या उपकारास, व भवाकडून हीं वश्य होऊन इंग्रेसरकारचे न्यायेसमन कडून पतिजाऊन, तंजाउरची किल्याची किल्लेदारी व फौजदारी ही इंग्रेज सरकारास वोपून, त्या फौजेचे खर्चास अमुकें ह्मणून येक निष्कर्षे करून व इंग्रेज सरकारचे नजरेस लक्ष चक-याचा मुलुक, व नागूर ह्मणवयाचा बंदरही आपले आत्पसंतोषानें दिल्हें. त्या उपरी नवाबमहमदल्लीखानानी आपल्यास प्रतिवर्षी ही प्रेषकषी यावी ह्मणून प्रयत्न केले. त्यास तुळजाराजानी आपला किल्ला नवाबानी अकार्णीक कडून घेतला ते नव्हतां, आपल्या वाड्यांतील परंपर राजानी संपादून सव्वाशें वर्षापासून ठेविला होता, तो माल समग्र घेऊन गेले; त्या मालाचे मोल प्रतिवर्षास हींशोब पाहिल्यां, येक वर्षाचे व्याजांत दोन वर्षाचे प्रेषकषीस ऐवज होतो; याखेरीज आपण सर्व विधकडूनहीं इंग्रेज सरकाराचीच उपकृत, परंतूं नवाबानी तो आपुले राज्ये घेतिले. करितां या कारणास्तव आपण प्रेषकषी देतच नाही ह्मणून आपण जीवंत असतोर दिल्हे नाहीत.