[ ४११ ]

श्री शके १६८२ फाल्गुन वद्य ६.

पैवस्तगी छ १२ रमजान बरोबर मिसरनी.

राजश्रियाविराजित राजमान्य राजश्री पुरुषोत्तमपंत नाना स्वामीचे सेवेसीः--

पो। बालाजी जनार्दन सां॥ नमस्कार विनंति उपरि येथील कुशल ता॥ छ १९ साबान पावेतों मु॥ नजीक शिरोंज येथे असों. विशेष. प्रस्तुत तुह्माकडून पत्र येऊन वर्तमान कळत नाही. तर सविस्तर लिहित जावें. इकडील सर्व मजकूर राजश्री मिसरजी सांगतां कळेल. तीर्थरूप मातुश्रीची खबर अबदालीचे लस्करांत आहेत ह्मणून लागली आहे. त्याचे शोधास मीच तेथें जावें. परंतु मारतील याकरतां प्रतिमा मिसरजीसच पाठविले आहेत. आपण त्याचे लस्करांत गेले असले तर फारच उत्तम जाहालें. नसले गेले तर, तुह्मी व मिसरजींनी जाऊन शोध करावा. आह्मी द्रव्याचे संग्रही किती आहें तें तुह्मांस ठाऊकच आहे. तुह्मी ज्याप्रों। ग्रहस्तपण व भलेपणच मेळविलेंत, पैक्यावर नजर न दिल्हीत, त्याप्रों। आमचे वडिलांनी व आह्मीही भलेपणच मेळवीत गेलों. मोठ्या घरचा पोकळ वांसा, याप्रों। आब आहे. याजकरितां माझी शक्त पाहून जें द्यावयास पडेल तें देऊं करून, निदानीं सर्वस्व माझें देऊं करून, त्यांची मुक्तता होय हेंच करावें. तुह्मांस कळल्यावर तुह्मी सहसा अंतर नाहींच करणार. मातुश्री तेथें आहेत ह्मणून पत्रच नारो शंकर यांस गणेश वेदांत्याने लिहिलें होतें. त्याचा विस्तार सर्व मिसरजीजवळ सांगितला आहे. ते सांगतील. हें काम केल्याने कृतोपकार मजवर केलेसे होतील. कदाचित् आपले जाणें नच जाहाले, तर मिसरजी किंवा राधाकृष्ण यांस शाहावलीखानाकडे पाठवावें व ममतापुरःसर राजश्री बापूस वगैरे पत्रें ल्याहावीं. कदाचित् दुसरी कोणी बायको सांपडून माझे मातुश्रीचें नांव केलें असेल तर पाहावयास वोळखी
आपला अफ्तागिर्या पाठविला आहे. यास दाखविलियावर कळेल. हें काम जालियानें करोडों कामें केलींशीं होतील. मुक्त जालियावर जाती विशई शोध पुर्ता करावा. जर यथास्थितच प्रकार आहे तर देशास पाठ वावी. नाही तर, प्रयागास परभारेंच रवानगी करावी. रुपयाविषई चिंता न करावी. जर शुद्धच आहेत आणि त्यांचा आग्रह यात्रेसर जावयाचा असला, तरी त्यास पाठवावी. मनांत गोष्टी सोडविण्याच्या फारच येतात. त्या किती ल्याहाव्या ! परंतु, तुह्मी माझेविषई अंतरयामी साक्षी आहां. याजकरितां लिहिलें नाहीं. व मिसरजीच खासा या कामास्तवच गेले आहेत. इकडील मजकूर सर्व श्रीमंताचा व सरदाराचा वगैरे मिसरजीस पुर्ता कळला. ते तपसीलवार सांगतील, त्यावरून कळेल. आपण कदाचित् ह्मणतील की, मिसरजीस पाठविलें, तस्मात जवाहिरशिंग यांचे काम करावयाचें नाहीं, जों जों देशास आपण जातील तों तों डोळे फिरतील, व डिगचे करारास अंतर पडेल, असें आपले मनांत येईल. तर ती गोष्ट मजपासून कदापि घडणारच नाही, ही खातरजमा ईश्वरापाशीं आहे. श्रीमंताचे दर्शन होतांच मर्जी फार बिघडली आहे ती चांगली पाहून सर्व कराराप्रों। मजकूर बोलूनचालून लिहून पाठवीन. आपण शपतपूर्वक खातरजमा राखावी की, मीच त्याचा मिसरजी वकील, यांत संशय न आणावा. असें समजून दोन दिवस अधिक लागले तरी लाऊन पुर्ता शोध करावी. कदाचित् देवआज्ञाप्रति पावली असली तर त्याचाही पुर्ता शोध करावा व माझीच मातुश्री जे वेळ सांपडली असतील ते वेळे खूण दुराण्यास पुसावी. एकमाळ, सोन्याचे तारेत बतीस कांहीं अधिकउणीं मोत्यें, व रुद्राक्ष होते, हेंही पाहावें. सारांश, जो पुर्ता शोध लागेल तो करून लिहून पाठवावा. एक कागद पावेल न पावेल, याजकरतां दोन तीन लिहून पाठवावें, ह्मणजे पावेल. कदाचित् ब्राह्मण्यास चवली असली, तथापि सर्वस्व खर्च करून प्रयागास पाठऊन द्यावी. ह्मणजे पुत्रजन्माचें सार्थक ! कदाचित् आपले मनांत यईल की लोकविरुद्धासाठी इतके लिहिलें, तर तशी गोष्ट नाही. याचा साक्षी ईश्वर आहे. हें पत्र पुर्ते वाचून पाहावें. मागती मागती पाहत जावें, ह्मणजे स्मरण होत जाईल. सूज्ञाप्रत फार किती ल्याहावें ? बहुत काय लिहिणें ? कृपालोभ असों दीजे. हे विनंति. पैक्याची निशा जेथें सांगाल तेथ करूं. हे विनंति. थोडाथोडाच चढवावें. हे विनंति * *