लेखांक ६१.                                                       
१७०१ माघ शु.४                                                                 श्री.                                                         ९ फे. १७८०.                                                                                                

पु।। राजश्री कृष्णराव स्वामींचे सेवेसीं:-
विनंति उपरी नवाब बसालतजंग यांजकडील वकील पट्टणीस आहेत. अदवानीचा जाबसाल होत आहे. त्यास, नवाबबहादर त्यांस पन्नास हजार होन दरसाल मागतात, ह्मणोन कळलें. ऐसियास, ही गोष्ट कांहीं करारांत नाहीं कीं, पैका मागावा. यास्तव लिहिलें असे. तरी तुह्मीं व राजश्री गोविंदराव व नरसिंगराव एकत्र होऊन, नवाबबाहदर यांस बोलावें कीं, पैका कांहीं त्यांस न मागतां, अदवानीचा हांगामा जलद मना व्हावा. यांत रावपंतप्रधान यांचा संतोष; आणि करारांतही असेंच आहे. विषय ही भारी नाहीं. पन्नास हजारांवर व लाखावर नजर राखावी, हेंही ठीक नाहीं. मोठे मसलतीवर दृष्ट देऊन, पैक्याचें कांहीं न ह्मणतां, आधीं हांगामा मना व्हावा. नवाब बसालतजंगबहादूर यांत कांहीं ताकद व हाल राहिला नाहीं. तालुका मारून तारबतार जाला; व वसूलही बहादरांकडील अमीलांनीं फार केला. मुलकांत वसाहात नाहीं. यास्तव, पत्र पावतेक्षणींच पैक्याची बाबत कांहीं न ह्मणतां, हांगामा दूर होय, तो अर्थ आधीं करावा. मुदगल तालुकियास नवा उपसर्ग जाला आहे, तो मना व्हावा. जमेदार लबाड्या करून गैरवांका नवाबबाहदर यांजकडील अमीलास समजावितात. यास्तव गजिंद्रगडकरी वगैरे बहादरांकडील तालुकदार यांस पत्रें घेऊन पाठवावीं कीं, जमेदार यांचें सांगणें तुह्मीं न ऐकतां, सर्व प्रकारें मुदगलकर यांचें साहित्य करीत जाणें. तालुकियास कोणेविशीं इजा न देणें. ह्मणोन निक्षूण नवाबबहादर यांच्या ताकिदी घेऊन पाठवाव्या. अदवानीचा उपसर्ग खंडणीचें कांहीं न ह्मणतां, आधीं मना होऊन, बहादर यांचें जाणें चेनापटणाकडे सत्वर व्हावें. दिवस ऐन आहेत. इतक्या गोष्टीस एक दिवसाची ढील न करावी. र॥ छ ३ सफर. हे विनंति.