| ६० ता। |
||
| गला खंडी | ४ ह्मैस | १ गहू पेरावयास पेशजी घेतले कैली |
| १॥दर | ५ बइल २ |  १॥ खासा आपले नि॥ |
| खंडी | ६ गहू पो- | .|||. अर्ज पा। बिन लाहूजी पा। लोणकर |
| होन तीस ३० | टाबे॥ | .॥. महादजी पा। लोणकर यासी जमान |
| प्रा। होन | ------- १५ |
आपण व अर्ज पा। आहो. |
| ४५ ----- ६० |
||
| १।-१। |
| रामाजीपंत हवालदार कोट प्रा। मा। मोकासा होता; त्यांहीं आपणास जामीन मागितला, ते वख्तीं जामीन कोणी न होए. मग आपण तुह्मास जमान देऊन गांवास गेलों तों आपण तक्षीमदार अर्ज पा। व गोत्रज गांव टाकूण गेला व आपण हि गेलों ते जमाणत तुह्मावर पडली. होन २५ पंचवीस त्यास दहा पांच वर्शे जालीं ह्मणून याची दूण गोते देविले होन ५० पन्नास पैकीं आले निसबतीस होन २५ |
यासी गोतें बहुत दिवस जाले ह्मणून दाम दुसार कण तिसार या हिशबी दुगुणी प्रा। देविले. २॥३ अडीच खंडी तीन मण दर खंडीस होन ३० एकूण होन ७९॥ साडे एकुण ऐसी पैकी आपली निसबती बि॥ ऐनखासा जमान माह होन ४॥ पा। होन १५ |
एकूण बेरीज होन १०४॥ एकसे साडेच्यार तुह्मापासून आपणास देविले, ते आपणास प॥ सदरहू होन एकसेसाडेच्यार पैकियावर आण आपली मोकदमी तवरीकबाद तुह्मास दिल्हे असे; आत्मसुखे तुमची खरेदी दिल्हे असे. तुह्मी सुखे मौजे मजकूरची मोकदमी आपले निसबतीची निमे करणें. नांगर व टिळा व विडा पानमान माणनूक हक्क उत्पन्न लेकराचे लेकरीं खाऊन सुखे निमे मोकदमी करणें आपणास निमे मोकदमीसी समंध नाहीं. पेस्तर आपला दाइज व गोत्रिज कोणी उभा राहील तर आपण त्यास वारू व तुह्मास घर सेतवाडा दिल्हा असे. हे आपले लिहिले सही.'