गंगाधर मोरेश्वर यास तगादा करोन वरातेप्रे॥ ऐवज घेऊन फडच्यास पुण्यास पे॥ ह्मणोन आज्ञा त्यास मारनिले धोंडोपंत कादार याजकडे चाकर आहेत. आह्मी आपले आज्ञेवरोन तगादा केला सुभेदारांनी आठा दिवसाचा करार केला की आह्मी पत्रें पुण्यास स्वामीस लि. हे रुपये व येस ठाकर याजबद्दल रुपये लखाकडे आहेत. तेथें लखानें तोड पाडिली तरी उत्तम. नाहीं तरी आमचें पत्राचें उत्तर आलें ह्मणजे गंगाधरपंतानें लरुपये द्यावे असें जाल्यास तोड पाडूं. तरी स्वामीनीं सुभेदाराचें पत्राचें उत्तर पाठवून द्यावें. त्याप्रे॥ कर्तव्य करूं. कलम १.

येस ठाकराकडे वरातीबद्दल फडा करोन व्याजाचे फडशास पे॥ ह्मणोन आज्ञा त्यास लखा जेव्हा आह्मी पुण्यास पाठविला ते येस ठाकर त्यानें आपले जिमेस करोन घेतला तो अद्याप घरास आला नाही. आपले पत्रावरोन येस ठाकर याचे चिरंजीवास तगादा आठ रोज रात्रंदिवस आणोन बसविला परंतु येक पेस्याचे दर्शन न जाले. पराकाष्टा जे करावयाची ती केली तेव्हा त्या मुलाजवळ जामीन घेऊन त्या मुलानें लखाकडे आपला चुलता शामजी ठाकर लखाकडे प॥ आहे कीं तेथें लखाने रुपयाची तोड पाडिली तरी उत्तम नाहींतरी स्वामींनी पत्र आपलें धोंडोपंतास द्यावे ठाकराकडोन सरकारचा ऐवज यावयाचा आहे त्यास ठाकराची कुळें वाजवी असतील ती कारकून वसूल करील त्यास दिमत न करावी. येथें कुळें हिमायती फार. ठाकरापासी कुळासिवाय एक कपदिकहि निघावयाची नाहीं घरें मात्र आहेत. नित्य माध्यानीचें संकट जाणोन स्वामीस विनंती लि॥. मान्य करणार स्वामी समर्थ. कलम १.

केसो ठाकर याजकडे वजनी जिन्नस होता किती व भिकाजी मोरेश्वर यांनी नेला किती. बाकी जिनस वगैरे राहिले तो (त)पसील लिो। ह्मणोन आज्ञा त्याप्रे॥ चवकसी करोन केसो ठाकर वाणी याचे घरीं जिनस बाकी राहिला. व भिकाजी मोरेश्वर यांनी नेला त्याची याद येकंदर पाठविली. जिनस त्याचे घरी तसाच राहूं द्यावा किंवा चिंतोपंताचे वाडियांत नेऊन ठेवावा किंवा पुण्यास रवाना करावा ? नाहींतरी वाणी याचेच जिमेस करोन येवज निरखाप्रे॥ घ्यावा याची आज्ञा येईल त्याप्रे॥ वर्तणूक करूं.
कलम १.

बापूभट मठकर
याजकडे भांडी होती ते भिकाजी मोरेश्वर यांनी नेली त्याची याद म॥रनिलेचे घरी आहे यादीची नकल घेऊन पाठवावी. भटजीस पुरसीस करावी त्यास भटजी तर मृत्यू पावले तयाचे बंधु आहेत ते सप्तश्रृंगास अनुष्ठानास गेले. घरीं बायेका व बाबू भटजीचा चिरंजीव लहाण आहे तो कांही माहीत नाहीं. त्या मुलापासी जामीन घेऊन बापू भटाचा बंधु आणविला. तो आला ह्मणजे आज्ञेप्रे॥ पुरसीस करितो. भटजीचे घरी भांडी ठेविलीं याची याद बाबू गणेश कोटवाले यास विचारलें त्यांनी उत्तर केलें. भांडी आणिलीं परंतु याद नाहीं. येकंदर याद मात्र बाबूचे रुमालांत होती ती सेवेसी पाठविली असे. कलम १.