फळफळणें [ फल् = फळफळणें ] सबंद द्विरुक्तीनें हि मराठींत पौनःपुन्यवाचक क्रियापदें साधतात. (भा. इ. १८३६)

फळा [ फलक: = फळा ] (फळी पहा)

फळा १ [ फली (small piece of wood) = फळी ] फलकः फळा

-२ [ परिघ = फलिह (जैनमहाराष्ट्री) = फळी ]

फाउर [ स्फाय् स्फायुर swollen, enlarged = फाउर ] फुगट. उ०-नीलिमा अंबरीं । कां मृग तृष्णालहरी।
तैसा वायां चि फाउरी । वावो जालें ॥ ज्ञा. १३-१०५

फाक [ प्रशाखा = फाक ] branch, slip.

फाज [ फंजी = फाज ( भाजी ) ]

फाजील १ [ प्राज्यं (much, overmuch वैजयंती ) + ल = फाजील (redundant ) ]

-२ [ प्राज्य abundant, plentiful + ( स्वार्थक ल) = फाजील ] abundant, over abundant. फाजील सामान redundant furniture.

-३ [ प्रहसिर jesting, jestful = फाजील ] फाजील पोरगा a jesting boy, mannerless lout.

फाटणें १ [ स्फुर् प्रकाशणें) स्फारयति (णिच्)=फाटणें ] फाटलें म्हणजे प्रकाशलें, उजाडलें. ( भा. इ. १८३६)

-२ [ स्पर्ध = फड्ड = फट्ट = फाट ] तेन सह वा तस्मै स्पर्धते = त्याशीं फाटतो, फाटून आहे. (भा. इ. १८३४ )

फांटा [ फाण्ट (absence of exertion वैजयंती कोश) = फांटा ] फांटा देणें म्हणजे कोणत्या हि कृत्याचा अभाव करणें.

फाड-फाडी [ स्फटिक = फाड-डी ] दगडाच्या चिर्‍यांना फाड म्हणतात. (भा. इ. १८३६)

फाड-फाडी [ स्फटी = फाडी ] सोनार लोक फाडी लावून धातु शुद्ध करतात. (भा. इ. १८३६)

फाडा [ स्फटा ] (ज्ञा. अ. ९ पृ. ३३)

फाडून खा [ स्फंट्, स्फंड् ]

फाया [ स्फाय् १ वृद्धौ, पसरणें, वाढणें. स्फायः = फाया ] फाया म्हणजे पसरण्याकरितां कापसादिकांवर घातलेलें सुवासिक तैलादि द्रव्य.

फार १ [ प्राय (exceeding ) = फार, पार ]
प्रायगत = पार गेलेला, फार गेलेला.
प्रायमृत = पार नेलेला, फार नेलेला.

-२ [ स्फार = फार ( बहुत ) ] ( ग्रंथमाला )