धुळोद = धूलिपद्रं. खा नि

धूड - ध्रुव (पाक्षीविशेष) - ध्रुववाटं. खा इ

धूळपिंपरी - धूलिपीपरिका. खा नि

धोंगडें - धुंक्षा ( करढोंक) - धुंक्षावाटं. खा इ

धोडखेडें - अध्यूढ (शिव)- अध्यूढखेटं. खा म

धोडखेडें - धोड (सर्पविशेष) - धोडखेटं. खा इ

धोडप - धोड (सर्पविशेष) - धोडपं = धोडान् धालयति. खा इ

धोड़ी - धोड (सर्पविशेष) - धोडिका. खा इ

धोडी - अध्यूढ (शिव)-अध्यूढा(अलोप). खा म

धोत्र - धत्तूर. खा व

धोम - वांई जवळ धोम महाबळेश्वर म्हणून गांव आहे. तें धौम्य ऋषीनें वसविलें अशी आख्यायिका आहे. वस्तुतः हा शब्द धूम या देशवाचक शब्दावरून निघालेला दिसतो. धूमादिभ्यश्च ( ४-२-१२७ ). वुञ् प्रत्यय लागून धौमक होतें. त्याचें प्राकृत ओम. दक्षिणेंत वसाहती करतांना उत्तरेकडील देशनामें प्रचलित झाल्याचें हें उदाहरण आहे. (भा. इ. १८३२)

न

नकाणे - नखिन् (सिंह ) - नखिवन. खा इ

नकाणे - नक (दारुकपुत्र) - नकवनं, नकस्थानं. खा म

नगरदेवळें - नगर-देवलकं. ३ खा नि

नगांव - नग (पर्वत ) - नगग्रामं. ८ खा नि

नझरदेव - नागझर देव. खा न

नटावद- नट (व्रात्यक्षत्रिय ) - नटावर्त. खा म

नटावर -नट (व्रात्यक्षत्रिय) - नटावर्त- खा म

नडवाडें - नट (व्रात्यक्षत्रियं) - नटवाटकं. २
नडिया, नडियाद - नट. (कर्णाटक पहा). खा म

नंदगांव - नंदक (नांदुखीं ). २ ख व

नंदलवाडा - नंद (यादवनाम) - नंदपल्लीवाटक: खा म

नंदाणें - नंदक (नांदुर्खी ). खा व

नंदाळे - नंदक (नांदुखीं). २ खा व

नंदुरबार - नंदक (नांदुखीं ) - नंदकपुरद्वारं. खा व

नयगांव - नैगमः (बाजारपेठेचें गांव, रहदारीचें गांव)
= नायगांव = नायगांव = नागांव.