[ २५५ ]

श्री शके १६७४ ज्येष्ठ वद्य १४.

पु॥ राजश्री गोविंदराव गोसावी यासी :-

आशीर्वाद उपरि. गु॥ आह्मीं नेहमी पंधरा वीस हजार फौजेनसीं सातारां बसलों होतों; त्या वजनामुळें कर्नाटकांत गेले होते. ते अबरू मात्र राखून आले. नफा किमपि न जाहाला. नवाब वगैरे ते प्रांतीचे सर्व संस्थानिक निरंतर चाहातात की, आमचा जबरदस्त पाय कर्णाटकांत न पडावा. सर्व याप्रकारें इच्छित असतां, थोडे फौजेनें पैका कसा उगवतो ? फार फौज पाठवितां, दरबारचे पेच. मिळकत नाही. तेव्हां खावें काय ? याचा विचार तुमचे विचारें नीट उगवून, उत्तम असेल तो लिहिणें. यंदा उडती वार्ता आयकतों कीं, करवीर वेसीपासी मुरारराव सावनुरकर राजकारणें करतात कीं, प्रधानाचें येणें इकडे न होय. राजश्रीपाशीं आमची नालिश करून बहु त्रास द्यावें. जिजाबाईनीं हा अर्थ मनांत धरिला आहे. गु॥ अर्जोजी यादव पेश होते. यंदा कोण आहेत? कोणाचे मारफातीने बोलावें चालावें ? कसें करावे ? मंत्र गुप्त कसा राहील ? याचा विचार कसा करावा ? तो सविस्तर सर्व अर्थ आपले राज्यांतील, मोंगलाईतील, घरांतील ध्यानांत आणून पष्ट विचार लिहिणें. मळमळीत, आमची मर्जी पाहत पाहत बोलतां, तसें न लिहिणें. तुह्मीं रुबरु यावें, भेट व्हावी, कितेक ऐसे अर्थ बोलावे, असे होते; परंतु तुह्मीं तूर्त येत नाही. यासाठी लिहिलें असे. तर उगऊन पष्ट लिहिणें. छ. २७ रजब. हे आशीर्वाद.