सिसव्याचे, आणखी एक ऐसी च्यार आणिली होती ते रस्तेमधी घालून विजापुरास रस्त नेली मग बिबीस वर्तमान कळले की, तुमचे गावीची रसत आणिली आहे मग ते बोलिली की, पागेत न ठेव त्यास रसत पागेत घेऊन गेले तो पागेचा घोडा तेथे च मेला आणि खासदाराच्या आगी बोलू लागली तेव्हा पचाक्षरी आणून, तो खासदार पचाक्षरीक, तेव्हा ते भुते बोलू लागली की, आह्मी कोळबिलातील आहो, आह्मास पानी देऊन आणिले आहे, आह्मी जातो, आह्मास माघारे लाऊन देणे तेव्हा बिबी बोलिली की एव्हढे केले तुरकानी, जमीदाराच्या मुलाकारणे केले मग भुतास कोबडे बकरे देऊन मजलेमजल घालविली ते मसुरास आली त्यामधले एक खाल्या मड्यात राहिले, आणि दुसरे ह्मसोबा होऊन लाडपासी राहिले, आणि तिसरे गाड्यात बैसो इनामाकडे कामेरखडास गेले ते तेथे च राहिले आणि चौथे राहिले ते गाडियात घालून ठिकाणा घालविले मग विजापुरकरानी तुरकास तलब करून विजापुरास घेऊन गेले तेथे तुरक बोलिले की, सोइर्‍याच्या नात्याने माहाजर करून घेतले तेव्हा नरसोजी बोलिले की, पडथळीस वेव्हारास लाऊन देणे तेव्हा तुरकास व नरसोजीराव यासी पाछायानी मुगीपैठणास लाऊन दिल्हे जो खोटा होईल त्याची गर्दन मार------ जो खरा होईल त्यासी वतनावरी नेऊन बैसवू, ऐसे पाछाव बोलिले त्यास दोघे जण थळास गेले तेथे साहा महिने राहिले मग वेव्हारी नरसोजीराऊ जगदळ खरे निघाले आणि तुरक खोटे जाहाले मग तेथून तुरकास तलब करून पाछा------ गर्दन दोघा तुरकाच्या मारिल्या मग विजापुरी नरसोजीराऊ यासी नागवाण सा------- च्यारशे व्होन पडली ते कबूल करून गावास आले मग गावी नागवाण फिटेनार---- जाहाली तेव्हा कुमठेकर मिळविले तेव्हा देसमुखीचा कथळा तैसा च राहि---- आणि पाटिलकीचा च कथळा वरला तेव्हा साळसुध पाटेलकी खाऊ लागल ----- ते वेळेस बाजी घोरपउे पटेलकी लोकाच्या घ्यावयासी लागले जे वेळेस भाडळे----- पटेलकी घेतली ते वेळेस मसूरची पटेलकी चूखट ह्मणऊन घ्यावयासी उभे राहि------- होते आणि ते वेळेस जवळे कानोजी पिसळा होता तो बोलिला की, मज कुम द्याल तरी मी पाटिलकी घेतो, माझा बाप भाऊ हि पउला आहे ह्मणौन बा--- घोरपडे यापासी सागितले तेव्हा तो बोलिला की तुह्मास मदत देतो, हे क करणे मग ते च वेळेस कानोजी पिसळ्याबराबरी कुमक देऊन स्वार जाहा --- तो मसुरास येऊन त्याभोवते वेडे घालू लागला तेव्हा नरसोजीराऊ व कानोजी पिसळा ऐसे पायठणास गेले तेथे दोघा जणाचा वेव्हार माडला तेथे रवा माडला तेव्हा कान्होजी पिसळा व नरसोजीराऊ हे दोघे जण आघुळीस गेले ते आघुळ करून सभेस जाता च कानोजी पसिळा उलथून पडला माघारे ठाणी पड----- तेव्हा थळनाईक बोलिले की, खरा की खोटा ? तेव्हा कानोजी पिसळा बोलि ----- की, खोटा तेव्हा थळनाईक बोलिले की, तरी कैसा वेव्हारास उभा राहिला होतास मग कानोजी पिसळा बोलिला की, मज बाजी घोरपडे यानी वेव्हारास उभे केले होते सभेमधे लटके जाहाले मग नरसोजीराऊ खरे होऊन गावास आले त्या पोटीं लेक दोघ जण जाहाले, तानाजीराऊ व सुलतानजीराऊ तानाजीराऊ भोवानीच पाठीमाघे सेराच्या ताटव्यात मारिला मग सुलतानराऊ यापासून बहुत च बरे जाहाले त्याचे पोटी श्माहादजीराऊ जगदळे जाहाले त्यानी हि बरे च केले