श्री.

लेखांक ६७.

१६८६ .

राजश्री चिंतो विठ्ठल गोसावी यांसि :-
सेवक माधवराव बल्लाळ प्रधान नमस्कार उपरी येथील कुशल जाणून स्वकीय लिहिणें. विशेष. तुह्मांकडून अलीकडे पत्र येऊन वर्तमान कळत नाहीं. तरी प्रस्तुत तीर्थस्वरूप राजश्री दादासाहेबांची मर्जी कसी आहे, शरीरप्रकृत कसी अवषध कोणाचें घेतात, हे लिहिणें. मोगलाकडून हिम्मतखान आले होते, त्यासी सलूखाचें बोलणें कसें जाहालें, हिम्मतखानाचा भाव कसा आहे, सलूख जाहाला हा किती दिवस चालेल, हा प्रकार व त्याचा बोलण्याचा आशय कांहीच कळला नाहीं. जी दिल्ही जागीर ती घ्यावी आणि पुढें नीट चालावें, हा आशय नवाबाचा व त्याचे कारभाऱ्याचा कसा आहे, हें लिहिणें. वरकड वर्तमान मल्हारबाकडील व शिंद्याकडील लिहून हमेशा पा। जाणें. वरकड वर्तमान बारीक- मोठें हमेशा लिहिणें. इकडील वर्तमान तर तीर्थस्वरूपाचें पत्री पूर्वी लिहून पा। आहे, त्यावरून कळेल. प्रस्तुत हैदरनाईक मायनहळळीस गेला आहे. तेथे एक दोन मुकाम होईलसें दिसतें. त्याचें मनास हेंच की, च्यार दिवस चालवावे. हे छावणीस राहत नाहीत, हे तयाचे मत आहे. झाडी सोडून झुजायास यावयाचा प्रकार दिसत नाहीं. रात्रीस छापा घालावा, हे इच्छा धरीत आहे. दुसरा प्रकार तर किमपि दिसत नाहीं. नवाबाकडेही पत्रें पाठवीत आहे कीं, तुह्मी यावें. हाहि प्रकार करीतच आहे. नवाबहि काडळर-संगमावर येणार आहे. पुढें पहावे, याचें त्याचें कसे आहे हें न कळे. यांचे पारपत्याचा मजकूर तर: प्रस्तुत तो झाडींत आहे. पर्जन्य बहुत. महगता विशेष. असा प्रकार आहे. च्यार रुपये मिळवावे ते दिवस मागेंच गेले. प्रस्तुत ऐवजाचा प्रकार कोठेंही दिसत नाही. असा प्रकार आहे. याचें पारपत्य जाहाल्याखेरीज यावयाचें कसे ठीक पडतें? तोहि आपले छावणीची वाट पाहात आहे. त्याचेही लोक फुटतात व राजकारणें येतात. परंतु आपले फौजेस रोजमऱ्यास ठिकाण नाहीं. तेव्हां ते कसे येतात ? हे सर्व अर्थ वडिलात विदित करणें. आपले अपूर्ण.