Deprecated: Required parameter $article follows optional parameter $type in /home/samagrarajwade/public_html/libraries/regularlabs/src/Article.php on line 57

Deprecated: Required parameter $helper follows optional parameter $type in /home/samagrarajwade/public_html/libraries/regularlabs/src/Article.php on line 57

Deprecated: Required parameter $method follows optional parameter $type in /home/samagrarajwade/public_html/libraries/regularlabs/src/Article.php on line 57

मराठी धातुकोश

कुसकर १ [ कुंची कृ : कुच् ६ संकोचने, कुच् १ अल्पीभावे { कुंची कृ = कुसकर }] लहान करणें, संकोच करणें आंखडणें. उ. - भाकरी कुसकरणे.

-२ [कुब्जीकरणम् (नाम)] लहान करणें.  उ. तृणस्य कुब्जीकरणम् = गवताची काडी कुसकरणें.

-३ [ कुषकरणम् ( कुष्-तुकडे करणें)]

-४ [ कुष् ९ निष्कर्षे { कुष् + कृ }] पिळून काढणें.

-५ [ कुषकरणं { कुषकरण = कुसकर }]

-६ [ कुस् ४ संश्लेषणे आलिङ्गने { कुस् + कृ= कुसकर, कुचकर }] उ०- थानें कुचकरणें- कुसकरणें.

-७ [ कूचींकरणं ] ( कुचकर पहा )

कुसमड [ कुस् + मृद् ; कुस् ४ संश्लेषणे, मृद् ९ क्षोदे; द्विधातुसंयोग { कुस्मृद् = कुसमड । कुसमर । कुसमाड }] चिरडून पिळणें. इतर रूपें-कुसमर, कुसमाड.

कुसमर [ कुस् + मृद] ( कुसमड पहा )

कुसमाड [ कुस् + मृद् ] ( कुसमड पहा )

कुसमुस १ [ कुस् + मुद्; कुस् १० क्रोधे, मुह् ४ वैचित्ये ( शहाणपणा जाणें )(द्विधातुसंयोग) { कुस्मुह् = कुसमुस }] त्रास होऊन निराश होणें.

-२ [ कुस् + मूर्छ; कुस् १० क्रोधे, मूर्च्छ् ६ मूर्च्छने, द्विधातुसंयोग ] धुसपुसणें, रडणें.

कुसरुड - गुलह्याच्या केसांच्या योगानें आग होणें.

कुसळ [ कुशलीकृ हजामत करणें ] हजामत करणें, केस काढणें. उ०-डोकें एकदांचे कुसळा.

कुह [ कुथ् ४ पूतीभावे { कुथ् । अविकरण । कुह् । निष्ठा । कुथित + ल = कुहिलें - कुजलेलें । कुध्यति । कर्मणि । = कुजणें - सविकरण }] कुजणें.

कुहुज [ कुह अथवा कुज १ पहा ( इकार आगंतुक )]

कुळक - वांती होणे, हागणें ओकणें.

कुळकुळ [ कुल् १ ज्वलने ( द्वि. ) { कुलकुल् = कुळकुळ }] जळून कोळशासारखें काळें होणें.

कुळप [कुलापयति ( नाम )] उ०-जमीन कुळपणें.

कुळव [ कुलयति { कुल = कुलय = कुळव }] कुल = दोन बैलांकडून नांगरली जाणारी जमीन )] उ. -जमीन कुळवणें.

कूज १ [ कुज् १ स्वने { । तत्सम । = कुज् }] आवाज करणें ( पक्ष्यासारखा ).

-२ [ कुज् १ कोकिलशब्दे] कोकिळ पक्ष्यासारखा आवाज काढणें, उ.-जे सिद्धांचां सिंहासनीं । राज्य करिताति त्रिभुवनीं । जे कूजते कोकिल वनीं । संतोषाचां ॥ ज्ञा. ६-४४८

केंक [ केका ( ना.) मयूरशब्द { केंक । केंकट। केकाट}] इतर रूपें-केंकट, केकाट.